SPIS RZECZY

stanu Wiktoria, której podstawą jest ochrona swobody wyznania, sumieniai przekonań religijnych, uczyniono świstek papieru, gdyż spod działańklauzuli sumienia wyraźnie wykluczono jakikolwiek przepis prawnydotyczący aborcji. W przypadku konfliktu sumienia prawno-biurokratycznamaszyneria pozostaje nieczuła. Milczenie w tej sprawie wybrała AmnestyInternational. Chociaż organizacja ta została założona, by bronić zasadsumienia, to jednak w 2007 roku zaliczyła aborcję do praw człowieka. Jakwięc widzimy, aborcja niszczy wszystko, czego się dotknie – prawa, wiedzęlekarską, całą koncepcję praw człowieka. Kolejną jej ofiarą stał się fundamentzałożycielski AI, jakim było przekonanie o wolności sumienia.Jak zauważyło już wielu komentatorów, legalizacja małżeństwjednopłciowych niesie z sobą poważne zagrożenie, by wziąć w kleszczewolność religijną. Jeśli obowiązuje klauzula sumienia, to chroni ona Kościołyi przedstawicieli religii, którzy odmówią udzielenia błogosławieństwatakim małżeństwom. Są jednak kraje, np. Kanada, w których taka ochronanie jest rozciągnięta na przypadki osób wchodzących w związki cywilne,i to wbrew jasnemu wnioskowi, jaki wypływa z ustawy, że również ichdotyczy owa ochrona. Także antydyskryminacyjne prawa w odniesieniu doKościołów wywołują poważne wątpliwości dotyczące wolności wyznaniaw sferze poradnictwa małżeńskiego, wychowania seksualnego w szkołachśrednich, zatrudniania w instytucjach parafialnych, szkolnych czy kościelnych,przepisów dotyczących noclegów w przytułkach, schroniskach, ośrodkachkonferencyjnych i punktach opieki nad osobami starszymi.W jaki sposób chrześcijanie powinni na tę coraz potężniejszą sekularnąnietolerancję odpowiadać? Jako oczywistość jawi się pilna potrzebapublicznego uświadomienia, że chodzi o sprawę tak ważną, jaką jest kwestiawolności religijnej. Cieszenie się wolnością poszukiwań odpowiedzi napytania o sens życia i najważniejsze wartości oraz możliwość kształtowaniaswojego życia publicznego i prywatnego w zgodzie z tymi odpowiedziami– to podstawa osiągnięcia ludzkiego spełnienia i szczęścia. To także drogado kolejnych wolności, takich jak swoboda wyrażania opinii, myślenia orazsumienia. Władza i sądy nie powinny traktować wierzących jako tolerowaneji dzielącej społeczność mniejszości, której prawa za każdym razem muszą byćpodporządkowane sekularnej agendzie mniejszości, zwłaszcza jeśli ludzieo światopoglądzie religijnym znajdują się w przytłaczającej większości.Prawem każdego obywatela i każdej grupy, łącznie ze wspólnotamireligijnymi, jest możliwość pracowania na rzecz dobra społecznegoi publicznego. Stosowanie prawa w społeczeństwach demokratycznych