SPIS RZECZY

– Alasdair MacIntyre twierdzi, że żyjemy dziś w barbarzyńskim świecie i żejedyną nadzieją na przetrwanie zarówno racjonalności, jak i moralnego życia,jest istnienie wspólnot, których cel życia będzie wystarczająco prawdziwyi odpowiadać będzie na najgłębsze tęsknoty człowieka. To pozwoli, byprzetrwały te dwie rzeczywistości: racjonalność oraz moralne życie. W tensposób budujemy alternatywę dla zakamuflowanych dyktatur. Współczesnedoświadczenie hiszpańskie jest w dużym stopniu doświadczeniem takiejdyktatury z demokratycznym okryciem.Rozmawiając z młodzieżą, czasami używam następującego porównania:otóż nasz świat jest jak pociąg, którego lokomotywa to kultura nihilistyczna.Ten pociąg pędzi prosto w przepaść, pędzi ku samozniszczeniu. Nie da się jużgo zatrzymać. Te procesy poszły już za daleko. Dobrze jest więc, jeśli niektóreosoby wysiądą z pociągu przed przepaścią, rozpalą ogniska, zaczną śpiewaći tańczyć wokół ognia. Może ktoś z pociągu zobaczy ich i też zechce wysiąśćprzed zagładą. Musimy więc śpiewać i tańczyć. Pociągu nie uratujemy,ale przynajmniej ocalimy niektórych, a wokół ognisk zbudujemy nowąspołeczność.W zakończeniu swego dzieła Dziedzictwo cnoty MacIntyre pisze, żejedną z podstawowych cech wspólnot benedyktyńskich było to, iż przestaliuważać za swą moralną powinność podtrzymywanie imperium. Przestali siętroszczyć o przetrwanie cywilizacji rzymskiej, a skoncentrowali na budowiespołeczności chrześcijańskiej. Być może więc przyjdzie nam powtórzyćpodobne doświadczenie jak chrześcijanom u schyłku imperium.Choć z drugiej strony nie mogę się powstrzymać, by nie zacytowaćpewnego zdania, które kilka razy pojawia się w ewangeliach – że „to, co jestniemożliwe dla ludzi, dla Boga jest możliwe”. Jeśli Bóg zechce, to przyśle namtuziny świętych, którzy pociągną świat w innym kierunku. W końcu to On jestPanem historii i losy świata spoczywają w Jego dłoniach. Tacy święci mogąsię pojawić nawet w pędzącym ku przepaści pociągu. Rumuński kardynałAlexandru Todea w czasach komunistycznych odprawił Eucharystię tylkodwa razy w ciągu dwunastu lat. Za każdym razem robił to w pociągu, gdybył przewożony z jednego więzienia do drugiego. Święty Maksymilian Kolbesprawił, że wolność i miłość pojawiły się w najgorszym miejscu stworzonymprzez człowieka, gdzie nie miały prawa zaistnieć. Nawet więc jeśli tenpociąg stoczy się w przepaść, do końca będą w nim ci, którzy swoją nadziejępokładać będą w Chrystusie.