w

CAP. CV-CV11I. 157
est, tum vero ingens metus nostros invadit;
crgdere se pro-
ditos a Voluce et insidiis circumventos. Ac fuere qui dicerent
manu vindicandum neque apud illum tantum scelus inultum
relinquendum. *
CVII. [1] At Sulla, quamquam eadem existumabat, tamen
ab injuria Maurum prohibet; suos hortatur uti fortem ani
mum gérèrent : sœpe antea paucis strenuis advorsum multi-
tudinem bene pugnatum ; quanto sibi in prœlio minus peper-
cissent, tanlo tutiores fore, nec quemquam decere, qui
manus armaveril, ab inermis pedibus auxilium petere, in
maxumo metu nudum et cœcum corpus ad hostis vortere.
[2]DeinVolucem, quoniam hostilia faceret, Jovem maxumum
obtestatus, ut sceleris atque perfidiœ Bocchi testis adesset,
ex castris abire jubet. [3] Ule lacrumans orare ne ea crederet;
nihil dolo factum ac magis calliditate Jugurthœ cui, videlicet
speculanti, iter suum cognilum esset; ceterum quoniam
neque ingentem multitudinem haberet et spes opesque ejus
ex pâtre suo penderent, credere illum nihil palam ausurum,
cum ipse filius testis adesset; |5] qua re optumum faclu
videri per média ejus castra palam transire; sese, vel prse-
missis vel ibidem relietis Mauris,
solum cum Sulla iturum.
[6] Ea res, uti in tali negotio, probata; ac statim profecti,
quia de inproviso acciderant, dubio atque hœsitante Jugurtha
incolumes transeunt. [7] Deinde paucis diebus,
derant pervenlum est.
CVIII. [IJ Ibi cum Boccho Numida quidam,
6. Ac fuere qui, et même il y en eut pédie, III, 45 : Mwpbv ykp
quo ire inten-
Aspar no-
to xpateîv
•
qui .. sur cet emploi de ac dans le sens pouXouivouç rà TutpXà tov o-aj(j.aTOç xai
de et quidem, cf. 92, 4.
CVII 1 Hortatur,
aoirta xa\ c^pa Taûxa £va«ca TaTTeiv
présent historique, toî; iio).£u,£oi