жекелеген ак.ындар шырармашылыеына шолу

191 ШЭКЭР1М КУДАЙБЕРДГУЛЫ (1858-1931)деп («Акьш немене»), акын котам дамуынын бугтш мен ертенднеойшыддыкпен кез жберещ. 0M ip бойы эдшет iaaen еткен Шэкэр1мзорлык пен зомбылык, езгеш карудын куш1мен багындыру баржерде адам баласы ешкашан дегенше жете алмайтынын айтады. Олжаксылык пен жамандыктын, дурыс пен TepiciiH ара ж ш н тамашаайырады. Turn адамзатты бакытка жетюзед1 деген гылымнын езшекейде сескене карайды. «Сен гылымга» атты елешнде Шэкэр1мшын иесш таппаган шлымнын аса KayinTi екенш айтады:Шын залымга берме шлым,Ол апар да ок кылар10.Шэкэр1мнщ лирикалык каЬарманынын бейнелеу ерекшелпсгер1де кешл аударарлык. Абай елешндеп сиякты Шэкэр1мде де«журек», «Tin», «сез» угымдары мол ушырасады. Булардын кайкайсысыда кейшкердщ азаматтык парасатын, адамгершшктазалыгын немесе белгш 6ip сэтгеп кешл куйш дэл жетюзугемумющпк бередь Акын «мешнщ» басындагы сан алуан сез1мдерщ,куаныш пен куйшшгп, умгг пен торыгушылыкгы осы угымдараркылы пайымдай аламыз. Шэкэр1м заманынын курделшш онынелендершен, ондагы лирикалык каЬарманнын кейде «тэта», кейде«ащы», кейде «долы» тшнен ангарылып жатады. Кеп жагдайдаакыннын «меш» «таза журек» i3fley жолында «от журегш* колынаап, «сум журектермен» ай каска шыгады, заман эм1ршен аса алмайкалган шактарда пушайман куйге туе in, «дертп журекке», «жаралыжурекке» айналады. Ашынган сэттер1нде Ш экэршнщ «меш»:Мендосынмын, жауемес,Enipe берме, кайта ту.Журепм дертп, cay емес,Сол себепп сез1м у11, —деп ашы ун катады. Карап отырсак, «жартаска барып, кунге айгайсалып» еткен улы Абайдын басындагы хал Шэкэр1мде де бар.Айналасынан езшщ он ce3iH угар жан таппайды. Сол себе m i де олезшщ «Ашу мен ынсап» деген елешнде:10Сонда, 115-6." Сонда, 91-6.11Сонда, 51-6.Айырмайды арасын,Булдыр менен аныктын.Енш кайда барасын,Typi мынау халыктын?13—