Handelingen van het Europees Parlement - Europa

152
NL
Handelingen van het Europees Parlement
We hebben behoefte aan een beter systeem van toezicht, een systeem dat strikter en
meeromvattend is, dat zowel het begrotings-, macro-economische als structurele beleid
bestrijkt en dat rekening houdt met de realiteit dat elke lidstaat zijn eigen eigenaardigheden
heeft. Maar het moet ook een systeem zijn waarin de onderlinge afhankelijkheid
weerspiegeld wordt die centraal staat in de Europese economie, zoals we allemaal weten.
Wat betekent dat in detail? In de eerste plaats is er een betere coördinatie nodig. Het
“Europees semester” is daarbij een essentieel hulpmiddel. De economische transparantie
zal erdoor vergroot worden en het zal een stimulans zijn voor wederzijdse beoordelingen
vooraf door en van lidstaten. Als de lidstaten hun stabiliteits- en convergentieprogramma’s
en hun nationale hervormingsprogramma’s gelijktijdig indienen, hebben we een werkelijk
gezamenlijke aanpak. Voor de lidstaten zal dit Europese perspectief een voordeel zijn als
ze hun nationale begroting volgens hun eigen grondwettelijke procedures opstellen,
bespreken en aannemen.
In de tweede plaats hebben we geloofwaardigheid nodig en die gaat samen met een betere
handhaving. Dat houdt in een verfijnder systeem van prikkels en sancties, een doeltreffender
mix van zowel preventieve als correctieve maatregelen. We hebben een stabiliteits- en
groeipact nodig dat doelgericht is, niet alleen met betrekking tot het tekortcriterium, maar
ook wat betreft schulden – een pact met tanden, dat gerespecteerd wordt. Natuurlijk zijn
de doeltreffendste sancties díe sancties die niet gebruikt hoeven te worden omdat ze de
prikkel tot naleving scheppen, maar om dat te bereiken moeten de regels strikt genoeg zijn
om dat respect af te dwingen.
Ik wil dit heel duidelijk stellen. Zonder een strakker systeem van prikkels en sancties zullen
we het economisch bestuur niet op een geloofwaardige manier krachtiger kunnen maken.
Als een lidstaat zich niet houdt aan de gezamenlijk afgsproken regels, zal dat land de
gevolgen moeten dragen. Dat betekent ook dat sancties zo ontworpen moeten worpen
dat ze op alle lidstaten op voet van gelijkheid toegepast kunnen worden. Ik kan het
Parlement verzekeren dat de Commissie haar uiterste best zal doen om daarvoor te zorgen.
Met betrekking tot financiële sancties hebben we voorgesteld om die op een breder scala
aan uitgaven uit de EU-begroting te baseren dan eerst. In een notendop kun je zeggen dat
alle lidstaten voortaan het risico lopen geld uit de EU-begroting mis te lopen als ze er steeds
maar niet in slagen de begrotingsregels na te leven. De toepassing van deze regels moet
ook nagenoeg automatisch zijn wat betreft het corrigerende deel van het Stabiliteits- en
groeipact.
De timing van de maatregelen is ook essentieel. We moeten ons er niet toe laten verleiden
te lang te wachten met het uitoefenen van sancties. Prikkels en sancties moeten naar de
bron toegebracht worden, zodat er actie ondernomen kan worden voordat de situatie uit
de hand loopt. Preventieve maatregelen kunnen veel doeltreffender zijn dan corrigerende,
maar daarvoor zijn wel discipline en politieke wil nodig.
Een van de zwakste aspecten van de huidige regels is dat ze geen instrumenten bieden voor
de aanpak van problemen in zogenaamde “goede tijden”. In onze voorstellen doen wij daar
iets aan, vooral met betrekking tot de eurozone.
In de derde plaats moet het toezicht alle wezenlijke elementen omspannen. Wij moeten
ons niet beperken tot het begrotingsbeleid. We hebben gezien dat een dergelijke smalle
benadering niet werkt. We moeten daarom instrumenten hebben waarmee we de
macro-economische onevenwichtigheden tussen lidstaten kunnen opsporen.
06-07-2010