Handelingen van het Europees Parlement - Europa

156
NL
Handelingen van het Europees Parlement
Ten tweede ben ik het ermee eens dat er boetes moeten komen, maar niet alleen met
betrekking tot het Stabiliteitspact, omdat dat, zoals u zei, slechts een aspect van het beleid
is. Die moeten we bijvoorbeeld ook toepassen als het gaat om concurrentievermogen,
structurele hervormingen en de Europese economie. Er moeten boetes komen en wat dat
betreft zou ik bepaalde lidstaten willen vragen om consequenter te zijn. Zij verdedigen
– eisen zelfs – boetes met betrekking tot het Stabiliteitspact, maar als we het hebben over
boetes ten aanzien van Europa 2020, op het gebied van concurrentievermogen, zijn ze
een stuk terughoudender. Het is het een of het ander. Als we boetes willen, moeten ze op
alle terreinen worden toegepast.
Ten derde zou ik willen zeggen, mijnheer de voorzitter van de Commissie, dat we ook
moeten nadenken over een strategie voor economische groei. Het is niet genoeg om te
zeggen dat we de tekorten zullen terugdringen. Die afname is nodig – als voormalig minister
van Begroting ben ik voor het terugdringen van de tekorten –, maar daarnaast is er ook
behoefte aan een economisch groeibeleid, en de enige instelling die daarvoor kan zorgen
is de Europese Unie. De Unie heeft een leenvermogen en projecten voor de pan-Europese
infrastructuur die we nodig hebben, zoals wordt benadrukt in het verslag van de heer
Monti, en daarom moet de Commissie ook in die richting met voorstellen komen: niet
alleen om de tekorten terug te dringen – wat moet gebeuren omdat het Stabiliteitspact dat
vereist – maar ook om een geloofwaardige strategie voor economische groei te ontwikkelen
die ervoor zorgt dat we niet in de val lopen van een economische stagnatie zoals in Japan,
zoals we die ruim tien jaar hebben gekend.
Mijn vierde punt betreft de “stresstests”. Ik ben blij dat er is besloten om deze tests te
publiceren. Dat hadden we een jaar geleden al moeten doen, net als de Amerikanen, omdat
dit de enige manier is om de kredietverstrekking in de particuliere sector nieuw leven in te
blazen.
Tot slot – en daar sluit ik mee af, mijnheer de Voorzitter –, wat betreft het financieel toezicht
moeten we heel duidelijk zijn op dit punt: er zal geen overeenkomst zijn met het Parlement
als de Raad en de lidstaten zich niet neerleggen bij het feit dat de Europese autoriteit in
geval van conflicten het laatste woord heeft. Dat is een cruciaal punt. Bovendien komt dit
element terug in de voorstellen van de Commissie. Het is het uitgangspunt van het
verslag-De Larosière. De lidstaten hebben dat nog niet helemaal begrepen. Het is tijd,
mijnheer de Voorzitter, dat de lidstaten dit accepteren, anders komt er geen akkoord voor
het financieel toezicht.
Sven Giegold, namens de Verts/ALE-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, hartelijk dank
voor het afleggen van deze verklaring. Ik vind dat wij op onze hoede moeten zijn om in
een zeer moeilijke situatie niet in oude patronen te blijven vervallen. Onder “oude patronen”
versta ik dat de rechtse fracties de nadruk leggen op begrotingstekorten en problemen met
betrekking tot het concurrentievermogen, terwijl de linkse fracties blijven hameren op de
risico’s van strenge maatregelen.
Naar mijn mening boeken we op deze wijze geen vooruitgang. Indien we echter eerlijk
naar dit voorstel kijken, moeten we toegeven dat het tekenen van grote vooruitgang bevat,
bijvoorbeeld ten aanzien van de begrotingscoördinatie. Er wordt tevens specifiek melding
gemaakt van onevenwichtigheden. Tot voor kort was het nog bijna onmogelijk om serieus
te praten over onevenwichtigheden. Het feit dat er sancties volgen indien lidstaten hun
huiswerk niet maken, is eveneens een teken van vooruitgang.
06-07-2010