Handelingen van het Europees Parlement - Europa

06-07-2010
NL
Handelingen van het Europees Parlement
beschikbaar is, en waarvan ongeveer 74 procent bedoeld is voor kennisverbetering en
innovatie (33,7 procent) en voor meer en betere banen (40 procent).
Ik pleit voor investeringen in de reële economie en voor de ondersteuning van kleine en
middelgrote ondernemingen, waarbij prioriteit wordt verleend aan innovatie,
concurrentievermogen en werkgelegenheid. Dat is een richtsnoer dat een kader vormt
voor en een aanvulling vormt op de EU 2020-strategie voor een slimme, duurzame en
inclusieve groei.
Daarom zou ik willen benadrukken dat de lidstaten, en hun respectieve regio's, dringend
gebruik moeten maken van de Europese middelen waarover zij kunnen beschikken. Dat
is des te belangrijker in deze economische en financiële crisis, zoals ik al zo vaak heb gezegd,
zowel hier in het Europees Parlement als tijdens verschillende interventies in Portugal.
João Ferreira (GUE/NGL), schriftelijk. − (PT) Het verslag dat ter discussie staat is niet
weer een poging om de echte schuldigen van de huidige economische en sociale crisis van
hun verantwoordelijkheid te ontslaan. En al evenmin een poging om de
verantwoordelijkheid om zogezegd uit deze crisis te geraken uitsluitend bij de werknemers
en de burgers te leggen. Het document "is uitermate verheugd over de basisprioriteiten van
de EU 2020-strategie" en dringt aan op een verdere uitbouw van dit beleid "door het
benutten van de voordelen van de Europese interne markt" in het kader van een toekomstige
verdieping van de EU 2020-strategie. We zijn nog niet vergeten dat deze prioriteiten
identiek zijn aan die welke bekend zijn uit de opgesmukte Strategie van Lissabon, dezelfde
die de privatisering van de openbare dienstverlening, de liberalisering van de ontslagen en
de verslechtering van de arbeidsomstandigheden, de toename van de werkeloosheid en
het stimuleren van de sociale achteruitgang, gerechtvaardigd en bevorderd hebben, met
andere woorden de structurele oorzaken van de systeemcrisis van het kapitalisme waarmee
we geconfronteerd worden.
De structuurfondsen, of eender welk ander financieel instrument van het regionaal beleid
waarvan het hoofddoel cohesie is, moeten daadwerkelijk inzetten op economische
ontwikkeling en sociale vooruitgang, op territoriale cohesie en op het verminderen van
de regionale assymetrieën. Ze mogen niet op perverse wijze gebruikt worden om
beleidslijnen te financieren waarvan bekend is dat de gevolgen strijdig zijn met de
aangekondigde doelstellingen, en die zelf de kiem zijn van nieuwe en diepere crises in de
toekomst.
Juozas Imbrasas (EFD), schriftelijk. – (LT) Mijnheer de Voorzitter, wij bespreken vandaag
de economische en financiële crisis, maar kunnen wij wel echt lering trekken uit deze crisis?
De ontoereikende regelgeving in de Verenigde Staten van Amerika waardoor banken
leningen konden verstrekken aan insolvente klanten die niet in staat waren om die lening
terug te betalen, heeft onafwendbaar tot de huidige besmettelijke kredietcrisis geleid. Wij
zullen de gevolgen hiervan in de hele wereld nog gedurende lange tijd voelen. Dat betekent
dat het regionaal beleid van de EU tot een belangrijk deel van het economisch herstelplan
uitgroeit, omdat het de belangrijkste communautaire bron vormt voor investeringen in
de reële economie. Het ontbreekt de EU echter aan effectieve mechanismen voor een
economische coördinatie en evenwichtige groei. Daarom is het cohesiebeleid, via de
structuurfondsen of andere acties, daarbij van primair belang. Het regionaal beleid is niet
alleen een middel om de negatieve impact van de economische en sociale crisis meteen in
te dammen, maar het is ook een beleid dat op de lange termijn gericht is op het bestrijden
van structurele problemen die door de economische crisis onthuld of gecreëerd zijn, met
91