Handelingen van het Europees Parlement - Europa

172
NL
Handelingen van het Europees Parlement
bevoegdheden ervan. Dat zal naar mijn mening goed zijn voor de consument en natuurlijk
ook voor de overheden in heel Europa.
Elisa Ferreira, rapporteur. − (PT) Mevrouw de Voorzitter, commissaris, het Europees
project, dat de afgelopen vijftig jaar met zoveel inspanning is opgebouwd, heeft nog nooit
zo onder druk gestaan als op dit moment. De frustratie van de Europese burgers is enorm:
het financiële systeem dat er voor hén had moeten zijn, heeft hun spaargeld opgeslokt,
hun pensioenen, hun investeringen en hun banen; kortom, het heeft hun een toekomst
ontnomen.
Om de markt van financiële diensten, banken, verzekeringen en effecten te verstevigen,
wat dringend nodig is, is het duidelijk welke weg we moeten bewandelen: deze is gelegen
in de architectuur die we hier vandaag bespreken. We hebben een sterke Europese
toezichthoudende architectuur nodig die van toepassing is op alle producten en actoren,
met doeltreffende interventiemethodes en -instrumenten, waarmee gereageerd kan worden
op de realiteit van de markt, die - zeker in de Europese context - geen nationale grenzen
kent.
De financiële markt kan en moet niet van elk risico ontdaan worden, maar we hebben wel
regulering nodig, om dit risico transparanter te maken en om een opeenstapeling van
zeepbellen te voorkomen, die als ze uiteenspatten het hele systeem aantasten en de reële
economie ondermijnen. Maar als er zich, ondanks dit soort beschermende maatregelen,
in de toekomst toch opnieuw crises voordoen, is het van groot belang dat we mechanismen
hebben waarmee het besmettingsgevaar beperkt kan worden, met name als het gaat om
het bankwezen, omdat dit van vitaal belang is voor het functioneren van de economie en
omdat daar de spaartegoeden van de burgers beheerd worden. Juist in deze taken en
bevoegdheden van de Europese Bankautoriteit (EPA) ligt de potentie besloten voor het
uitvoeren van een nieuwe strategie voor grensoverschrijdende crisisbeheersing in de
banksector, hetgeen het onderwerp is van mijn verslag.
Het ligt buiten onze macht om faillissementen van banken te voorkomen, maar we kunnen
er wel voor zorgen dat de reorganisatie of, in het uiterste geval de liquidatie van banken
op een ordelijke manier verloopt, om te waarborgen dat de gevolgen daarvan voor de rest
van het systeem beperkt blijven en vooral om te zorgen dat het niet de belastingbetaler is
die de rekening gepresenteerd krijgt voor de crises die hierdoor teweeggebracht worden.
Daarvoor hebben we een reeks nieuwe mechanismen nodig, en moeten we
gemeenschappelijke regels en gezamenlijke definities, methodes, instrumenten en
terminologie aannemen voor alle actoren die betrokken zijn bij herstructurerings-,
reorganisatie- of liquidatie-operaties. De relevante nationale regelgevingskaders voor
crisismanagement moeten worden geharmoniseerd, in het bijzonder de wet- en regelgeving
op het gebied van faillissement en liquidatie. De toezichthouders moeten ruimere
interventiebevoegdheden krijgen. Er moeten heldere criteria worden vastgesteld - zowel
kwalitatieve als kwantitatieve - op grond waarvan kan worden geïntervenieerd bij een
instelling die in de problemen gekomen is. Er moeten noodplannen worden uitgewerkt.
Dit hele proces zal tijd vragen, met 27 lidstaten.
Echter, ongeveer vijftig van de 12 000 banken in Europa vertegenwoordigen 70 procent
van de activa. Dat betekent een enorme risicoconcentratie, maar ook betekent dit een kans
om met voorrang bij deze banken te interveniëren. Derhalve zijn de voorwaarden aanwezig
om een, dringend noodzakelijk, speciaal proces voor te stellen voor een kader voor banken
die grensoverschrijdend opereren en vanwege hun omvang en betrekkingen met andere
06-07-2010