Handelingen van het Europees Parlement - Europa

06-07-2010
NL
Bij ons is de overeenstemming net zo sterk als in de Raad, maar met een extra voordeel,
namelijk dat de wind in de richting van ons standpunt blaast, in plaats van in de richting
van het ouderwetse, achterhaalde standpunt dat de Raad tot het begin van het Belgische
voorzitterschap innam.
Wij hebben het voordeel dat we voorstellen hebben opgenomen die waren verworpen;
voorstellen uit het verslag-de Larosière, zoals de door mevrouw Ferreira genoemde
opheffingsmechanismen. Het heeft geen zin een toezichthoudende autoriteit op te richten
die wel het weer kan voorspellen, maar niets kan doen bij een schipbreuk.
Wij hebben het voordeel dat we dingen hebben voorzien die andere instellingen pas later
hebben gezegd. Toen wij het hadden over systeeminstellingen, werd ons verteld dat iets
dergelijks niet bestond. In maart erkende de Europese Raad echter toch het bestaan ervan.
Toen wij het hadden over het feit dat de belastingbetaler niet voor de kosten van de crisis
mag opdragen en dat de sector vooraf gefinancierde middelen opzij moest zetten om aan
zijn verantwoordelijkheden te voldoen, werd ons verteld dat dit prematuur, utopisch of
simpelweg idioot was. Vervolgens stond in de door de Commissie goedgekeurde Europa
2020-strategie precies hetzelfde. Ook de Ecofin-Raad en de Europese Raad zeiden het. De
Raad verwoordde dit zelfs in Toronto. Ik zou niet weten waarom ze ditzelfde idee nu niet
opnieuw zouden verdedigen.
(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)
Handelingen van het Europees Parlement
Peter Skinner, rapporteur. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, Bill Shankly, een beroemde
voetbalcoach van Liverpool kreeg ooit van een journalist de vraag of hij vond dat voetbal
een kwestie van leven en dood was, waarop hij antwoordde: “Ik kan u verzekeren dat het
nog veel verder gaat dan dat.” Ik geloof dat wij de passie waar Shankly toen blijk van gaf,
ook hebben kunnen terugzien bij de rapporteurs en schaduwrapporteurs op dit vlak. Ik
zou iedereen willen bedanken die hieraan heeft deelgenomen. Wij zijn uit verschillende
richtingen samengekomen en spreken nu als Parlement met één krachtige stem. Ik denk
dat het overtuigend is – zie ons hier verenigd staan – dat wij er binnen het Europese debat
in slagen velen te overtuigen dat dit juist en passend is.
Het witboek betreffende verzekeringsgarantieregelingen waarnaar u verwees, mijnheer de
commissaris, is inderdaad van groot belang voor ons, en wij zien er dan ook naar uit.
Behalve de kwestie van bindende bemiddeling, brengt het ons op wat Sharon Bowles ook
wel de kwestie van groepsondersteuning noemde – iets wat nog ontbrak in Solvabiliteit II.
Sterker nog, als wij dit in de zin van toezicht op een schaal uitzetten, denk ik dat wij echt
trots kunnen zijn. Wat hier voor ons ligt, is een echt ambitieus project en is iets waarvan
ik geloof dat het in de toekomst zal leiden tot de juiste acties op Europees niveau. Nogmaals,
wij hebben alle reden om trots te zijn.
Ook op internationaal niveau is er reden tot trots. Ik ben het met u eens, mijnheer de
commissaris, dat wij afgezet tegen de Verenigde Staten zeer positief kunnen zijn over wat
wij in onze achtertuin op het vlak van structurele hervorming hebben bereikt en wat de
Verenigde Staten nog niet hebben weten te bereiken, zelfs in hun meest recente financiële
wet, met name op het vlak van verzekeringen, en dat wij dit waar nodig aan Washington
moeten voorleggen.
Als het gaat om internationale financiële verslaglegging ben ik het echter niet zonder meer
met u eens, zoals u niet zal verbazen. Ik ben het niet eens met het gebruik van historische
trends.
197