Handelingen van het Europees Parlement - Europa

182
NL
Handelingen van het Europees Parlement
slechts technische instrumenten die we wel kunnen inzetten, maar die nooit een oplossing
op zich zullen vormen.
Martin Ehrenhauser (NI). – (DE) Mevrouw de Voorzitter, de Europese Unie heeft reeds
ongeveer veertig EU-agentschappen. Deze organisaties verslinden jaarlijks 1,5 miljard
euro. Voor de Raad en de lidstaten is het nooit een probleem geweest om zeer snel een
besluit te nemen over de oprichting van dergelijke agentschappen. Voor de Raad en de
lidstaten is het evenmin ooit een probleem geweest dat de agentschappen met hun
activiteiten zeer vaak het subsidiariteitsbeginsel schenden. Deze agentschappen hebben
met name dikwijls geen nut.
Het is de bedoeling dat er drie nieuwe agentschappen worden opgericht, drie functionele
agentschappen met bevoegdheden die moeten worden uitgeoefend op een gebied waarop
de Europese Unie eindelijk kan bewijzen hoe zeer wij haar nodig hebben. De lidstaten
verzetten zich thans in een situatie waarin de politiek sinds jaren, zelfs sinds decennia,
achter de globale effecten van de financiële markten aan holt. Indien de Europese Unie
enerzijds actief is op gebieden waarop we haar niet nodig hebben en anderzijds faalt op
gebieden waarop wij haar zeer dringend nodig hebben, is de ergernis die dit veroorzaakt
bij de burgers, maar al te begrijpelijk.
Ik kan de Raad slechts oproepen eindelijk verstandig te handelen en zijn obstructieve
houding op te geven.
Astrid Lulling (PPE). – (FR) Mevrouw de Voorzitter, ik erken dat ik het moeilijk vind
mijn collega’s te volgen die zo graag hun spierballen tonen en zich beroepen op een
monopolie van onze legitimiteit ten opzichte van de andere instellingen van de Unie. Helaas
maken ze zichzelf vaak belachelijk. Maar wanneer de Parlementsleden op grond van hard
werken en uit overtuiging een beargumenteerd standpunt innemen en tegenover verkrampte
staten wat lijkt op een algemeen Europees belang verdedigen, hebben we met een totaal
andere situatie te maken.
In dit debat over het Europees toezicht heeft het Parlement deze laatste rol gespeeld. Wat
betreft het Europees Comité voor systeemrisico’s, waarvoor ik de schaduwrapporteur van
mijn fractie ben, heb ik net als de rapporteur, mevrouw Goulard, een ambitieus beleid
verdedigd. Ik heb gepleit voor mechanismen die een zekere doeltreffendheid waarborgen
en heb gehamerd op het primaat van de Europese Centrale Bank. Waarom? Omdat de
Europese Centrale Bank binnen dit comité de enige communautaire instelling is en heeft
bewezen de zaken serieus aan te pakken.
Uit christelijke naastenliefde zal ik niet de namen noemen van alle instellingen en alle
belangrijke personen die tijdens het woeden van de storm plotseling zijn verdwenen. Wij
mogen ons gelukkig prijzen dat er tenminste nog een kapitein aan boord bleef toen de
crisis haar dieptepunt bereikte. Het zou me dus geruststellen als morgen het
macroprudentiële toezicht aan een solide communautaire instelling werd toevertrouwd.
Het microprudentiële toezicht blijft noodgedwongen gefragmenteerd.
In deze woelige tijden dient het Europees Comité voor systeemrisico’s zo snel mogelijk
aan het werk te gaan. De toekomst zal uitwijzen of er aanpassingen nodig zijn. Het is echter
wezenlijk om vanuit een gezonde basis te vertrekken want systeemrisico’s hebben een
nadelige uitwerking op de Europese en mondiale banksector in zijn geheel.
06-07-2010