Handelingen van het Europees Parlement - Europa

06-07-2010
NL
Handelingen van het Europees Parlement
Door mijn ervaring met Solvabiliteit II ben ik misschien des te happiger geweest mij als
rapporteur op te geven. Ik wist dat dat het kader was waarin we Solvabiliteit II echt konden
laten functioneren. Dat heeft ook met zich meegebracht dat ik in het ECON-debat sommige
aspecten van de wat ambitieuzere plannen van een aantal van mijn
mede-toezichtrapporteurs op de terreinen die zij beschreven hebben en die ik eerst wel
kon steunen, niet heb kunnen steunen, bijvoorbeeld dagelijks toezicht op financiële
instellingen of resolutiefondsen vóór januari 2011. Voor banken of kapitaalmarkten is dat
misschien wel of niet geschikt, maar met betrekking tot verzekeringen is er echt een open
debat. Verzekeren is niet hetzelfde als bankieren en ik ben blij dat mijn mederapporteurs
dat geaccepteerd hebben.
Veel mensen erkennen de zorgen die ik naar voren heb gebracht nu als legitiem en geen
van de partijen is nog van mening dat er sprake is van een geschil. Rechtstreeks toezicht
en resolutiefondsprojecten zijn een zaak voor de komende jaren en ik denk dat de
rapporteurs op dit punt niet van mening verschillen. Het doel van de Commissie is de drie
sectorale instanties voor het toezicht op verzekeringen in feite dezelfde samenstelling te
geven. In de sectorale wetgeving, in dit opzicht vooral Solvabiliteit II en de IBPV-richtlijn,
zal komen te staan welke specifieke bevoegdheden de EAVB zal hebben.
De rapporteurs zijn dus van het standpunt uitgegaan dat wat in deze fase bij de ene
verzekeringstoezichthouder binnenkomt, ook doorgespeeld moet worden naar de twee
andere, en vanwege mijn ongerustheid vanaf het begin zijn enkele van de ambities hierachter
misschien niet zo rechtstreeks geschikt voor verzekeringen en pensioenen dat we de –
laten we zeggen – nuances hebben dat we ze in de EAVB kunnen inlezen. Die zullen niet
anders zijn, maar uitgebalanceerd. Het gaat daarbij niet zozeer om onderwerpen die de
koppen van de kranten zullen halen, maar ik denk dat we uit kunnen gaan van iets dat
werkt – en over de hele linie net zo goed werkt als voor de andere sectoren.
Een van mijn kerndoelen was ervoor te zorgen dat het sectoroverschrijdend microniveau
een tegenwicht biedt tegen het niveau waarop de centrale bankiers in het ECSR werken. Ik
accepteer het punt van de heer Tremosa over centrale banken, maar toch is het belangrijk
dat dit evenwicht er ook is op het gebied van het microtoezicht. Daarom ben ik zo blij met
het gezamenlijk comité – dat we hebben kunnen onthullen en onder de aandacht hebben
kunnen brengen en waaraan we kunnen zien dat dit evenwicht bewaard zal worden – en
dat mijn mederapporteurs dit punt hebben geaccepteerd, net als volgens mij de Raad en
de Commissie. Dat is echt een winstpunt voor het Parlement. Ik vind ook dat het heel
essentieel is voor de variatie in standpunten die van de werkvloer opstijgen dat de drie
verzekeringstoezichthouders een van de “draaistoelen” als vicevoorzitter van het ECSR
bezetten.
We moeten er rekening mee houden dat de EAVB te maken heeft met twee met elkaar
verwante, maar toch heel verschillende sectoren. Daarom moeten de groepen
belanghebbenden die erbij betrokken zijn, ook een neerslag zijn van deze beide sectoren.
Zoals ik al zei, de verzekeringstoezichthouders komen voort uit sectorale wetgeving en ik
vind dat Solvabiliteit II en de EAVB heel goed bij elkaar passen.
Voor de pensioenen staat alles nog niet vast. Er zal een heleboel afhangen van het verslag
van de Commissie over de IBPV en ik hoop dat ik daar intensief aan zal werken, maar ik
denk wel dat we tot overeenstemming zullen kunnen komen, overeenstemming die we de
komende dagen – misschien weken – zullen kunnen bereiken en die heel gunstig zal zijn
voor de EAVB en voor de rol die het Parlement gespeeld heeft bij de vaststelling van de
171