Handelingen van het Europees Parlement - Europa

06-07-2010
NL
Handelingen van het Europees Parlement
José Manuel García-Margallo y Marfil, rapporteur. − (ES) Mevrouw de Voorzitter,
Cassandra bezat een gave. Ze kon namelijk de toekomst voorspellen. Maar er rustte tevens
een vloek op haar, namelijk dat er niet naar haar werd geluisterd. Dat is waarom Troje is
gevallen.
Het Parlement voorzag meer dan tien jaar geleden al dat een liberalisering van de markten
zonder daarbij ook Europese toezichtsmechanismen in te voeren tot een systeemcrisis zou
leiden. En wel om één simpele reden: nationale autoriteiten kunnen geen toezicht uitoefenen
op grensoverschrijdende instellingen, omdat hun bevoegdheden niet verder reiken dan de
landsgrenzen. Ze kunnen alleen worden gecontroleerd door Europese autoriteiten. We
hebben daar geen rekening mee gehouden en vervolgens is er een crisis ontstaan. Exotische
producten, producten die zelfs hun ontwerpers niet meer begrepen, overstroomden de
markt. Niemand vertrouwde iemand anders, niemand leende aan iemand anders en het
krediet droogde op. Het resultaat: 23 miljoen werklozen en 3,5 miljard euro, een derde
van onze totale productie, bestemd voor steun aan de financiële sector. Wat nu?
Als Parlement liggen wel al enkele dagen in de clinch met de Raad. Het Parlement heeft
veel terrein weggegeven om een overeenkomst te bereiken, evenals de Commissie. Het
Belgische voorzitterschap heeft veel bereidwilligheid getoond. Het heeft ons om tijd
gevraagd en krijgt dat ook van ons. Maar laten we vandaag wel tonen dat het Parlement
verenigd is, dat het heldere ideeën heeft. Laten we om die reden morgen massaal voor de
amendementen stemmen die de meest invloedrijke fracties van dit Huis gezamenlijk hebben
ingediend. Er zijn diverse ideeën die het Parlement wil benadrukken. Het eerste is dat we
de crisis alleen te boven kunnen komen als het vertrouwen wordt hersteld en markten,
instellingen en producten opnieuw transparant worden. Dat kan alleen als er geloofwaardige,
solide, onafhankelijke Europese toezichthoudende autoriteiten zijn, die onder democratische
controle vallen. Autoriteiten die niet slechts als makke schapen de slogans van de nationale
regeringen nazeggen.
Wat wil dat zeggen, Europese toezichthoudende autoriteiten? Het betekent dat zij
daadwerkelijk in staat moeten zijn de verkoop van giftige producten te verbieden. Het
betekent dat zij daadwerkelijk in staat moeten zijn een eind te maken aan de verstoringen
in de regelgeving die ervoor zorgen dat de markt niet naar behoren kan functioneren. Het
betekent dat zij daadwerkelijk van nationale toezichthouders moeten kunnen eisen dat zij
altijd het Europese belang dienen. De nationale toezichthoudende instanties mogen geen
feodale heren zijn met absolute macht. De Europese autoriteit moet erop toezien dat de
wet wordt nageleefd, dat de nationale autoriteiten doen wat zij moeten doen als er een
pandemie dreigt en dat zij in staat zijn conflicten op te lossen als de colleges van
toezichthouders dat niet willen of kunnen doen. Ze moeten van particuliere instellingen
die buitenspel staan kunnen eisen dat zij doen wat ze moeten doen als de nationale
toezichthouders geen gevolg geven aan de Europese richtsnoeren.
De tweede les is dat er een bijzonder soort grensoverschrijdende instelling bestaat, namelijk
de zogenoemde systeeminstelling. Een fundamentele waarheid over het kapitalisme is dat
als men het goed doet, men winst maakt en als men het slecht doet, men verlies maakt. Dit
geldt voor alles, behalve voor systeeminstellingen. Wanneer de zaken goed gaan, verdienen
ze een fortuin, maar wanneer de zaken slecht gaan, mag de belastingbetaler te hulp schieten.
Er zijn slechts twee oplossingen voor het probleem van de systeeminstellingen: ofwel de
toezichthouders in de landen waarin ze opereren krijgen meer bevoegdheden om toezicht
uit te oefenen op hun solvabiliteit en liquiditeit, wat zou betekenen dat het Europees
169