Handelingen van het Europees Parlement - Europa

208
NL
Handelingen van het Europees Parlement
reddingsoperatie nodig hebben; een limiet op het percentage aan bonus over een vast
salaris; betaling in voorwaardelijk kapitaal naast aandelen; grotere transparantie en
verantwoordingsplicht; betere corporate governance; en uiteraard een regeling voor
pensioenbonussen, zodat een bankier die verantwoordelijk is voor het ineenstorten van
zijn eigen bank, niet langer kan weglopen met een pensioenbedrag van 16 miljoen Britse
pond.
Het Parlement heeft vastgehouden aan een strikte interpretatie van de G20-beginselen om
te zorgen dat het contante deel van een bonus, dat bij voorbaat wordt uitgekeerd, zeer
beperkt is. Het Parlement is van mening dat als een groot deel van de bonus contant wordt
uitgekeerd zonder enig uitstel of beoordeling van de feitelijke prestaties, dit een
onacceptabele prikkel vormt om gevaarlijke risico’s op de korte termijn te nemen.
Waarde collega’s, het is onze plicht als wetgever om de belangen van de belastingbetaler
te beschermen. Het is onze plicht te reageren op de zorgen van het publiek. Onze kiezers
eisen en verwachten dat banken stabiliteit en leningen belangrijker achten dan de betalingen
en bonussen van de eigen medewerkers. De afgelopen twee jaar, sinds 2008, hebben banken
nagelaten hun organisatie te herstructureren. Zij hebben nagelaten dit te doen en daarom
doen wij het nu voor hen, zodat wij het geloof en het vertrouwen in het Europese
bankenstelsel weer kunnen herstellen.
Saïd El Khadraoui, rapporteur. − Mevrouw de Voorzitter, mijnheer de commissaris,
collega's, ik zou om te beginnen de schaduwrapporteurs willen danken voor de goede
samenwerking waardoor we mijns inziens een coherent pakket standpunten en
aanbevelingen hebben kunnen vastleggen.
De financiële crisis heeft duidelijk gemaakt dat het beloningsbeleid in de financiële sector
te veel gericht was op kortetermijnwinsten en dat risicogedrag daardoor werd aangemoedigd
met alle gevolgen van dien voor de hele economie na de bankencrisis. Bovendien is
aangetoond dat niet-bindende aanbevelingen inzake het beloningsbeleid slechts een beperkt
effect hebben en dus is het belangrijk dat we spelregels vastleggen die moeten bijdragen
tot een duurzame groei van de betrokken ondernemingen en de economie in haar geheel.
Het politiek akkoord rond de kapitaalvereistenrichtlijn dat zojuist werd voorgesteld door
mijn collega Arlene McCarthy is een belangrijke stap vooruit, omdat het voor de eerste
keer bindende bepalingen bevat over de structuur en de uitbetaling van bonussen in de
financiële sector. Vooral de beperking van de uitbetaling in cash, de bepaling dat bij slechte
prestaties de bonus ook moet kunnen worden ingeperkt en de spreiding van de uitbetaling
van de bonussen over meerdere jaren lijken mij belangrijke punten.
In mijn verslag heb ik willen aantonen dat dit niet voldoende is en dat we het beloningsbeleid
vanuit een breder perspectief moeten bekijken en de zogenaamde corporate
governance-regels moeten versterken zodat de spelregels en de interne procedures voor
alle bedrijven uit de financiële sector enerzijds en voor beursgenoteerde bedrijven anderzijds
beantwoorden aan dezelfde criteria.
Om te beginnen is het belangrijk om voor het beloningsbeleid een goed intern en extern
toezicht uit te oefenen en uit te bouwen. Daarom zouden bedrijven moeten beschikken
over een remuneratiecommissie die onafhankelijk moet zijn en verantwoording
verschuldigd is aan de aandeelhouders en de toezichthouders, die bovendien ook toegang
moeten krijgen tot alle mogelijke relevante informatie. Deze commissie moet ook nauw
samen kunnen werken met het risicocomité bij het beoordelen van stimuli die door het
beloningssysteem worden gecreëerd. Mensen die bij de risicocontrole betrokken zijn,
06-07-2010