Handelingen van het Europees Parlement - Europa

06-07-2010
NL
Handelingen van het Europees Parlement
er toch rekening gehouden met enkele van de zeer legitieme zorgen van sommige lidstaten
dat het in een vroeg stadium gedwongen sluiten van kolencentrales zelfs slecht voor het
milieu zou zijn – want waar zou deze energie door worden vervangen? We moeten voldoen
aan onze emissiewetgeving en -richtlijnen voor de lange termijn, wat in gevaar zou worden
gebracht als teveel kolencentrales te vroeg tot sluiting worden gedwongen, en uiteindelijk
moeten alle verbeteringen die we willen doorvoeren door iemand worden betaald. En
uiteindelijk is dat altijd weer de consument. We hebben in Europa te maken met een recessie
en we moeten een goede balans zien te vinden tussen de bescherming van het milieu en
kostbare verbeteringen.
João Ferreira, namens de GUE/NGL-Fractie. – (PT) Mijnheer de Voorzitter, commissaris,
mijnheer Kramer, dames en heren, de nieuwe richtlijn zal een nieuw en scherper
wetgevingskader creëren inzake industriële emissies. Wij vinden dat een belangrijke stap
op weg naar een betere bescherming van het milieu en van de volksgezondheid, in het
bijzonder van mensen die in de buurt van industriële complexen leven en werken, of in
gebieden waar de gevolgen van de emissies merkbaar zijn.
Door emissiegrenswaarden vast te stellen voor een grotere reeks verontreinigende stoffen
en door de noodzaak vast te stellen van aanpassing van sterk vervuilende industrieën aan
deze emissiegrenswaarden met behulp van de beste beschikbare technieken, wordt een
belangrijk beginsel vastgelegd: namelijk, dat we om het milieu en de volksgezondheid te
beschermen de beste technieken die ons tengevolge van de wetenschappelijke en
technologische ontwikkelingen ter beschikking staan, moeten implementeren in de
productieprocessen, met name in die processen die grote invloed hebben op het milieu.
Dat is overigens ook de benadering die we voorstaan voor CO 2-emissies en uitstoot van
broeikasgassen. Tegenover marktgebaseerde instrumenten zoals de emissiehandel, die
door de Europese Unie gestimuleerd is, stellen we het alternatief van een normatieve
benadering die effectief werkt ten aanzien van het milieu en die sociaal rechtvaardig is, wat
bij de handelsgerichte benadering niet het geval is.
Daarom zijn we verheugd dat bij deze tweede lezing de door sommigen voorgestelde
toepassing van handelsemissies op stikstofoxiden- en zwaveldioxide-emissies geschrapt
is, en wijzen we op het amendement dat verheldert dat het ook mogelijk is
emissiegrenswaarden vast te stellen - en daarmee voor een juridische benadering te kiezen
in plaats van voor een marktgebaseerde benadering - voor CO 2 en broeikasgassen die onder
de regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap vallen.
We moeten echter bij de uitvoering van deze brede aanpak van emissies niet de verschillen
uit het oog verliezen die er tussen de lidstaten bestaan, noch de specifieke kenmerken van
elk van de landen. Ik doel dan op de allereerste plaats op de verschillen in de
productiesystemen en de productieomstandigheden, en op het vermogen om de
noodzakelijke aanpassingen in de technologieën en de productieprocessen door te voeren.
Deze verbintenis waarborgt dat er rekening wordt gehouden met deze uiteenlopende
realiteiten. De mogelijkheid tot afwijkingen, indien van toepassing en gerechtvaardigd,
waarin wordt voorzien, en de nationale overgangsplannen zorgen voor de benodigde
flexibiliteit bij de implementatie van de beste beschikbare technieken, zonder de
oorspronkelijke doelstellingen van bescherming van het milieu en de volksgezondheid in
gevaar te brengen.
261