Handelingen van het Europees Parlement - Europa

180
NL
Handelingen van het Europees Parlement
solvabiliteitswetten en het wantrouwen tegenover de toezichthouders in andere landen.
Door de crisis getroffen banken zoals de Fortis Bank hebben een dergelijke achterdocht
blootgelegd en de noodzaak aangetoond van een toezichtstructuur en
-discipline op Europese schaal. Solvabiliteit II heeft mij ervan overtuigd dat
grensoverschrijdende insolventie en bijna-insolventie bij financiële instellingen op Europees
niveau aangepakt moeten worden. Dat is moeilijk, maar dat het nu nog niet gebeurt is een
ernstige tekortkoming in het hele concept van de gemeenschappelijke markt.
In het verslag-Ferreira worden veel van deze problemen behandeld en ik dank mevrouw
Ferreira dat ze mijn gedachten over het vermijden van morele risico’s (moral hazard) als
gevolg van crisisfondsen en een zogenaamd 28 e stelsel voor insolventie van
grensoverschrijdende banken in het verslag opgenomen heeft. Nu is planning alles en
noodplannen, schriftelijke verklaringen en oplossingsmechanismen zullen ons veel leren
over het heden en bescherming bieden in de toekomst.
Philippe Lamberts, namens de Verts/ALE-Fractie. – (FR) Mevrouw de Voorzitter, ik wil
mij richten tot de Raad en net als velen van ons ben ik uiteraard teleurgesteld dat ik dat niet
rechtstreeks kan doen. Ik wil namelijk tegen de Raad zeggen dat het Parlement in dezen
redelijk is. Het vraagt niet meer dan om Europees toezicht voor Europese marktdeelnemers
en nationaal toezicht voor nationale marktdeelnemers. Het vraagt om bescherming van
de consument en vooral om een verbod op producten die iedereen hier als giftig bestempeld,
en niet alleen hier, maar ook binnen de bedrijfstak, binnen de sector. Als ze giftig zijn,
waarom zouden we ze dan toestaan? Natuurlijk vragen we om dwingende maatregelen.
En dat alles heeft volgens mij niets met extremisme te maken. Waarom kan de Raad dat
niet accepteren? Mijns inziens raakt het geduld van onze medeburgers en van dit Parlement
op. Het Belgische voorzitterschap moet de kans die wij het bieden, aangrijpen en vanaf
volgende week met resultaten komen.
Weet u, in België worden wij geconfronteerd met leuzen van het soort “Eigen volk eerst”
of “Wat wij doen, doen wij beter” en helaas manifesteert zich dit nationale egoïsme maar
al te vaak ook op Europees niveau. Dat luidt ongetwijfeld een toekomstige neergang in
voor de burgers van dit continent, waarop we niettemin trots kunnen zijn. Zoals Jean-Claude
Trichet al heeft gezegd, hebben we behalve een monetaire unie een economische en
budgettaire unie nodig. En dat kan ik niet anders dan een politieke unie noemen.
Ivo Strejček, namens de ECR-Fractie. – (CS) Ik heb vanmiddag aandachtig zitten luisteren
naar dit debat en geloof dat er een paar verstrekkende dingen gezegd zijn. De eerste
belangrijke uitspraak kwam van de heer Barroso die zei dat „we bereid zijn alles in het werk
te stellen om de euro te redden.“ De tweede uitspraak was van een collega: „Een sterkere
en eendrachtigere Europese Unie kan de financiële stabiliteit redden.“ Dit is dan ook dat
waar het hele debat over de financiële architectuur, het toezicht op de financiële architectuur
eigenlijk om draait: de monetaire unie. Een monetaire unie kan - ook volgens de
economische wetenschap - nooit en te nimmer worden losgekoppeld van een fiscale unie
en die valt of staat op haar beurt bij een politieke unie.
De burgers die hier naar ons zitten te kijken kunnen zich terecht afvragen: “Hoe denkt u
dit dan op te lossen?“, waarop wij dan antwoorden: „We willen een politieke unie op poten
zetten, maar aangezien we al de catharsis van het Verdrag van Lissabon achter ons hebben,
moeten we dat op een of andere manier buiten u om zien te doen. We moeten dat op een
06-07-2010