Handelingen van het Europees Parlement - Europa

256
NL
Handelingen van het Europees Parlement
16. Industriële emissies (geïntegreerde preventie en bestrijding van verontreiniging)
(herschikking) (debat)
De Voorzitter. – Aan de orde is de aanbeveling (A7-0145/2010) voor de tweede lezing
van Holger Krahmer, namens de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en
voedselveiligheid, betreffende het standpunt van de Raad in eerste lezing met het oog op
de aanneming van de richtlijn van het Europees Parlement en de Raad inzake industriële
emissies (geïntegreerde preventie en bestrijding van verontreiniging) (herschikking)
[11962/3/2009 - C7-0034/2010- 2007/0286(COD)].
Holger Krahmer, rapporteur. − (DE) Mijnheer de Voorzitter, dit debat komt op een
ongelukkig moment. Ik had het Nederlands elftal graag nog zien winnen, ook al zou dat
de laatste keer zijn dit wereldkampioenschap. Dit is wellicht een slecht voorteken, omdat
we nu niet langer mogen kijken, dus ze zullen waarschijnlijk toch niet winnen.
Commissaris, vandaag - of beter gezegd morgen - voltooien wij een wetgevingspakket
waarover wij al meer dan twee jaar discussiëren. Dat ligt niet alleen aan het feit dat dit een
controversiële aangelegenheid is, maar ook aan de Europese verkiezingen die in de tussentijd
hebben plaatsgevonden en het inwerkingtreden van een nieuw EU-Verdrag, dat ertoe heeft
geleid dat we een en ander hebben moeten aanpassen.
De conclusie die we mijns inziens echter uit dit debat mogen trekken, is het feit dat we nu
over een compromis stemmen dat zonder meer de moeite waard is goedgekeurd te worden,
ook al doen we dat op een aantal punten wellicht tandenknarsend.
Er zijn twee punten die ik eruit wil lichten. Ten eerste de milieueisen aan industriële
installaties. Hierbij gaat het erom dat wij de beste beschikbare technieken in Europa beter
implementeren. Mijns inziens hebben we in het compromis dat nu voor ons ligt, een punt
van uitzondering gevonden dat de Europese Commissie de instrumenten biedt - mijnheer
Potočnik, hierbij richt ik mij direct tot u - om er de komende jaren beter en strikter op toe
te zien dat de circa 52 000 industriële installaties in Europa waarop dit van toepassing is,
uiteindelijk de beste beschikbare technieken beter toepassen dan ze op dit moment doen.
Ik heb vele argumenten gehoord tijdens dit debat. Eén argument wil ik oppakken en
weerspreken, omdat ik dit absoluut niet kan begrijpen. Er is mij vaak gezegd dat het gebruik
van de beste beschikbare technieken te duur is en dat we daarmee het concurrentievermogen
van de Europese industrie in gevaar brengen, zeker in deze crisis. Ik denk niet graag aan
mijn verleden, maar ik kom uit de voormalige DDR, Oost-Duitsland. De economische en
ecologische ineenstorting van de DDR was toe te schrijven aan het feit dat we decennialang
niet in de nieuwste stand van de techniek hebben geïnvesteerd.
Het is mijn overtuiging dat elke industrie, elke industriële onderneming in het belang van
haar voortbestaan moet investeren in de nieuwste stand van de techniek om concurrerend
te blijven en daarnaast uiteraard eveneens de emissies van schadelijke stoffen te verminderen.
Wij hebben vandaag de kans om wetgeving in te stellen waarmee deze uitgangspositie
wordt verbeterd.
Het tweede deel van de richtlijn - en daar zullen we tandenknarsend mee instemmen, zoals
ik eerder opmerkte - heeft betrekking op grote verbrandingsinstallaties. We hebben het
wederom - net als bij de vorige richtlijn - over het maken van nieuwe uitzonderingen tot
2020, en in een aantal gevallen tot 2023 voor grote verbrandingsinstallaties, die niet hoeven
06-07-2010