Rapport - Bijwerkingen van herstructureringsoperaties - KKS

kijken naar de correlaties 25 tussen ontvangstratio’s en afstanden tot vertrekbuurten
komt allereerst naar voren dat de correlaties tussen afstand en ontvangstratio’s negatief
zijn (Tabel 5.4). Dat betekent dat buurten relatief minder herhuisvestingsurgenten
ontvangen naarmate ze verder van herstructureringsbuurten liggen. Vooral in Edese
buurten is er sprake van een stevige negatieve correlatie.
De correlaties in Tabel 5.4 laten verder zien dat herhuisvestingsurgenten vaak naar
buurten met weinig eengezinswoningen verhuizen. Wel is deze relatie aanzienlijk
sterker in Ede dan elders. Verder is de relatie tussen de gemiddelde woningwaarde
en ontvangstratio in alle steden negatief. In Rotterdam en Den Haag is deze relatie
overigens zwakker dan in de kleinere steden. De relatie tussen het aandeel sociale
huurwoningen en de ontvangstratio is met uitzondering van Den Haag in alle steden
sterk positief. Al met al verhuizen urgenten dus vaak naar buurten met een relatief
goedkope woningvoorraad. De mate waarin zij dit doen verschilt echter aanzienlijk
tussen de steden.
Verder geldt voor alle steden dat buurten meer urgenten ontvangen naarmate het
gemiddeld inkomen lager is. Dit verband is het sterkst in Breda en het zwakst in Den
Haag. Urgenten verhuizen ook relatief vaak naar buurten met een hoog aantal bijstandsontvangers
en een hoog percentage niet-westerse allochtonen. Dat geldt voor
Breda en Ede nog sterker dan voor de andere steden.
5.4.3 Wie verhuizen naar betere buurten?
Het beeld van de buurten waar herhuisvestingsurgenten naar toe verhuizen is op papier
iets positiever dan van de buurten waaruit zij zijn vertrokken. Geldt deze vooruitgang
voor alle herhuisvestingsurgenten in dezelfde mate? Deze vraag beantwoorden we door
ons te richten op de twee buurtveranderingen die in eerder onderzoek het vaakst met
vooruitgang worden geassocieerd (Harris, 2001; Mohan & Twigg, 2007; Feijten & Van
Ham, 2009): verhuizingen naar buurten met een hoger gemiddeld inkomen en minder
niet-westerse allochtonen. Het argument daarvoor is dat de buurten met een laag
gemiddeld inkomen en/of een hoog aandeel etnische minderheden in een lager aanzien
staan dan rijkere en ‘witte buurten’ (Bolt & Van Kempen, 2010). Dit betekent niet
dat buurten met deze kenmerken door iedereen negatief ervaren worden. Wonen in
een relatief arme of etnisch geconcentreerde buurt kan ook voordelen hebben. Zo is het
mogelijk dat de sociale vangnetten er sterker zijn, bewoners zich er meer thuis voelen
dan in andere buurten, en er beter aan de behoeftes van bewoners kan worden voldaan
door de aanwezigheid van etnisch specifieke diensten en producten (Dunn, 1998; Bolt
e.a., 1998; Boal, 1976). Desalniettemin zijn het gemiddelde inkomen en aandeel etnische
minderheden geschikte indicatoren van buurtkwaliteit. Uit onderzoek blijkt namelijk
dat deze twee indicatoren de belangrijkste voorspellers zijn voor zowel de tevredenheid
met de buurt als de (gepercipieerde) reputatie van de buurt (Permentier e.a., 2011).
Wat betreft het gemiddelde huishoudensinkomen van de buurt zien we een stijging.
Ligt het gemiddelde huishoudensinkomen van de vertrekbuurten nog op €15.329,
na de verhuizing ligt dit op €16.524. Dit verschil blijkt significant (t=11.23, df=677,
p