Rapport - Bijwerkingen van herstructureringsoperaties - KKS

“Ik kom ook uit een sociale partij, dat heeft er waarschijnlijk ook mee te maken. Het heeft
heel veel met mensen te maken. Als er een techneut op mijn plek zou hebben gezeten,
dan was het allemaal niet zo geregeld geweest, dat weet ik zeker. Maar goed, het bestuur
moet er wel mee akkoord gaan. Wat dat betreft staat in het meerjarenbeleidsplan ook
heel nadrukkelijk dat wijkontwikkeling voor ons ook de sociale wijkontwikkeling is. Dus
mensen vooruit helpen. Daar doe ik aan mee.”
Soms wordt de sociale taak ook wel als (te) vergaand ervaren. De desbetreffende manager
geeft aan dat de gemeente Breda de corporatie WonenBreburg ook aanspreekt op
de sociale taak, vooral ook omdat de gemeente zelf een stevige bezuinigingsopgave
heeft. In de discussie wil dat wel eens leiden tot het idee dat dat aanspreken wat minder
kan.
In Groningen (Curaçaostraat) lijkt eigen verantwoordelijkheid en inzet van de bewoner
zelf wat meer voorop te staan in de aanpak. Bij de corporatie Lefier staat sociale
stijging hoog in het vaandel. Naast het beheren van de woningen acht de corporatie
zich primair verantwoordelijk voor de leefbaarheid in de wijken. Desgevraagd stelt
men dat niet alleen de stenen bijdragen aan de leefbaarheid, maar ook sociaal-maatschappelijke
maatregelen. De woon-wens-werk-gesprekken zijn daar een uitvloeisel
van. De woonconsulent ziet de verantwoordelijkheid van de corporatie daarbij echter
vooral als signalerend. Bovendien wordt verwacht dat door de bezuinigingen, zowel
bij de gemeente als de corporatie, de ambitie om bij te dragen aan sociale stijging zal
worden bijgesteld en dat er minder geld zal komen voor sociale projecten.
4.2.6 Typering van de aanpak
In deze paragraaf vatten we de aanpak in de beschreven praktijksituaties samen, om
de overeenkomsten en verschillen globaal te kunnen duiden. Daarbij kijken we naar
de aanleiding van de keuze voor een brede aanpak, de omvang van de doelgroep, de
samenwerking tussen partijen, de voorbereiding van huisbezoeken, de gespreksonderwerpen
tijdens de huisbezoeken en de rol van de woonconsulent in de keten
signaleren-doorverwijzen-uitvoeren-volgen.
In twee situaties is het gevaar voor ‘waterbedeffecten’ een expliciet motief geweest om
een brede aanpak in te voeren, namelijk in Pendrecht en in de Driesprong. In de Driesprong
was het bovendien onvermijdelijk dat bewoners zich buiten de wijk zouden
vestigen, aangezien alle woningen gesloopt werden. In beide gevallen was het negatieve
imago van de wijk en de bewoners leidend. In Nieuw-Crooswijk was de schaal
van de herstructurering en de weerstand onder bewoners vooral aanleiding om het
proces zorgvuldig in te steken. Ook hier was het negatieve imago en de verwachting
dat men veel problemen zou tegenkomen reden voor een brede aanpak. De verplaatsing
van problemen is echter niet genoemd als motief. In Groningen (Curaçaostraat)
was sociale stijging de reden om het huisbezoek breder in te steken dan alleen de
woonsituatie en samenwerking met een andere partij te zoeken.
De cases laten ieder een andere organisatorische benadering zien door de partijen die
de aangetroffen problematiek van een huishouden (zouden) moeten oppakken (zie
Tabel 4.1). In Pendrecht is een convenant opgesteld met de twee grootste welzijnsorganisaties.
Dit convenant maakt het mogelijk om een beroep te doen op de betreffende
98 Bijwerkingen van herstructureringsoperaties