Rapport - Bijwerkingen van herstructureringsoperaties - KKS

heel pragmatisch of heel praktisch zijn, zoals iemand die al veertig jaar in datzelfde
huis woont, nu opeens verhuizen moet en überhaupt niet weet hoe dat gaat.
Maandelijks vindt er tussen de partijen (SMO als opdrachtnemer en de gemeente
en corporatie als opdrachtgevers) overleg plaats over aangemelde klanten en de
voortgang van lopende trajecten. De woonbegeleider van SMO ontvangt van de
woonconsulent een formulier waarop naast de gegevens van het huishouden een
korte beschrijving staat van de aangetroffen situatie. Hij of zij maakt vervolgens een
nieuwe afspraak met de bewoner en doet op basis van een checklist de intake, waarbij
onderwerpen zoals huisvesting, psychiatrische achtergrond, sociale contacten en
opvoedingsproblematiek aan bod komen. De woonbegeleider heeft de zogenoemde
ABC-index bij de hand waarin allerlei formulieren zitten, bijvoorbeeld een Bijzondere
Bijstandsaanvraag, zodat de klant daarvoor niet zelf naar de gemeente hoeft te gaan.
SMO probeert het probleem of de kwestie waar de bewoner mee zit te verhelpen
binnen een ondersteuningstraject van 28 uur. Het gaat daarbij volgens de woonbegeleider
met name om de financiën op de rit zetten, zorgen dat mensen weten hoe ze
hun papieren moeten ordenen en hoe ze hun rekeningen moeten betalen. Soms wordt
verlenging door de gemeente toegestaan als de geconstateerde problematiek meer tijd
behoeft, maar uitzicht is op een spoedige afronding. Anders probeert SMO zelf vervolgfinanciering
te organiseren, zodat de betreffende persoon begeleid kan blijven.
SMO behandelt zelf geen cliënten, maar heeft een psycholoog en een psychiater of
afroepbasis in dienst om te zorgen dat de juiste indicaties gesteld kunnen worden. De
behandeling zelf is voorbehouden aan medische instanties zoals de GGZ en de verslavingszorg.
De woonbegeleider van SMO stelt hierover:
“Meestal als er één ding aan de hand is, zijn meer dingen aan de hand. En je begint bij
het een, bijvoorbeeld iemand zegt: ik heb financiële problemen, dan ga je op een gegeven
moment naar -niet meteen, maar na een tijdje- doorvragen van: zijn er meer dingen
waar je hulp bij zou willen? Dan kan er bijvoorbeeld sprake zijn van verslaving of ziekte
of een handicap of dat je een aanvraag moet doen voor bijzondere middelen, zoals een
scootmobiel of trapliftje of dat soort dingen. Het werk dat ik doe is heel breed. Alleen, ik
ben geen psychiater, dus dan moet ik toch de mensen echt doorsturen.”
Vanuit de woningcorporatie worden de bewoners gevolgd door Empiresysteem, het
klant-volgsysteem. De verdere begeleiding vanuit ZOM wordt door SMO geregistreerd.
De inzet van Zorg op Maat in de Driesprong is voor de periode 2006-2008
geëvalueerd door Surplus. Uit de initiële inventarisatie van WonenBreburg en Surplus
bleek dat 58 huishoudens met een zodanige mate van problematiek te kampen
hadden dat een aanbod van ZOM passend leek. Van de 47 aangevraagde trajecten (elf
meer dan de oorspronkelijk 36 trajecten waartoe opdracht werd verleend) zijn 21 van
de geïndiceerde 58 huishoudens bereikt. Dat betekent dat bij 37 huishoudens waarbij
problemen zijn geconstateerd, geen traject is gestart. Bij de 47 huishoudens waarvoor
een traject is aangevraagd, hebben 39 intakes plaats gevonden. Uiteindelijk hebben 26
huishoudens een hulptraject geaccepteerd. Volgens betrokkenen bleek het voor SMO
moeilijk om contact te krijgen met de aangemelde huishoudens, mede omdat SMO
niet fysiek aanwezig was in de wijk. Gemiddeld is er 15,5 uur per huishouden begeleiding
gegeven, waarbij drie huishoudens 30 procent van de totale besteding hebben
95 Bijwerkingen van herstructureringsoperaties