Rapport - Bijwerkingen van herstructureringsoperaties - KKS

meer kamers. Omdat eengezinswoningen vaak meer kamers hebben, zullen grotere
gezinnen hier relatief vaker voorrang op krijgen. Dit geven sommige geïnterviewden
ook aan:
“Je mocht alleen in een eengezinswoning als je ook een gezin had.”
“Nou ja, ik heb een eenpersoonshuishouding. Dus ik moest naar huizen waar één persoon
in kon wonen ja. Ja, dat was verder geen probleem ja, dus ik kon niet reageren op huizen
waar drie mensen kunnen wonen of vier.”
Niet iedereen heeft begrip voor de koppeling tussen huishoudengrootte en het aantal
kamers van woningen waarop men mag reageren. Zo zegt een alleenstaande man:
“Ik mocht naar een driekamerwoning of tweekamerwoning. Kijk, ik zeg tegen die
mevrouw van de woningbouwvereniging, ik blijf niet verhuizen want ik ben zo vaak
verhuisd en nu ik ben nu alleen, maar morgen ontmoet ik een vrouw en die heeft drie
kinderen, dan wil ik toch gaan verhuizen. Nee, ik moet ook op vierkamer kunnen reageren
want ik ben een man alleen, maar morgen, morgen heb ik een vrouw.”
Herhuisvestingsurgenten in Ede hebben te maken met andere beperkingen dan in
de andere steden. De voorrangsstatus die men daar krijgt hangt namelijk af van de
woonduur in de te slopen woning. Daardoor hebben urgenten die lang in hun woning
hadden gewoond, veel keuzevrijheid. Een urgent uit Ede zegt hier het volgende over:
“Ik kreeg alleen voorrang voor zeg maar het aantal inschrijfjaren, want ik kon niet naar
een eengezinswoning, dus ik ben bewoon weer naar een andere flat gegaan. … Het liefst
had ik gewoon helemaal in een andere buurt gewoond, maar ja daar hebben ze geen flats,
dus ja, dan is de keuze makkelijk.”
Een minderheid van de herhuisvestingsurgenten voelde zich door hun zoekprofiel
beperkt in hun woningkeuze. Een nog kleiner aandeel voelde zich beperkt in hun
buurtkeuze. Degenen die zich wel beperkt voelden kwamen relatief vaak uit Breda. Dit
zou kunnen komen doordat in Breda een andere toewijzingssystematiek van woningen
in de sociale huursector wordt gebruikt. Dit is eerder in dit hoofdstuk al uitgebreid
toegelicht. Kort gezegd, moeten herhuisvestingsurgenten in Breda vooraf aangeven
naar wat voor woningen in wat voor buurten zij willen verhuizen. Hier zitten formeel
geen beperkingen aan. De woningcorporatie zoekt vervolgens een passend aanbod. In
de interviews vertellen Bredase urgenten het volgende over dit systeem:
“Ze bieden maar een enkele woning aan, dus een paar, en je hebt weinig, je hebt niet veel
keuze. … Je mag je buurt wel kiezen, maar het gaat er om wat ze je daar aanbieden zeg
maar…”
“Ik had gewoon gezegd van nou in die of die straat, ik had aan twee straten genoeg. Daar
wilde ik een woning.”
72 Bijwerkingen van herstructureringsoperaties