Rapport - Bijwerkingen van herstructureringsoperaties - KKS

7.3.4 De buurt op dit moment
Tevredenheid met de buurt als geheel
Hebben de hiervoor beschreven ontwikkelingen ertoe geleid dat men op dit moment
minder tevreden is in de ontvangstbuurten dan in de controlebuurt? Een eerste en
veelgebruikte indicator voor de tevredenheid met de buurt is het rapportcijfer dat men
aan de buurt geeft. Ontvangstbuurt Brabantpark krijgt gemiddeld een 6,69, ontvangstbuurt
Heusdenhout een 7,42, en controlebuurt Tuinzigt een 6,19. De controlebuurt
krijgt dus het laagste rapportcijfer van de onderzoeksbuurten in Breda. Een professional
merkt wel op dat de tevredenheid binnen Tuinzigt niet overal even negatief zal
zijn:
“Ook Tuinzigt kent net als Brabantpark een aantal buurtdelen, dus inderdaad als je dat
wat differentieert, de Ahornstraat, de Olmstraat daar woont een ander slag dan dicht bij
het winkelcentrum en de nieuwbouw. Dus daar kun je wel genuanceerd over doen, maar
daar is wel een hele zwakke omgeving, een sterke buurtbinding binnen de wijk.”
Aangaande Brabantpark geven professionals aan dat de tevredenheid gedrukt zal
worden door de veelheid aan culturen en leefstijlen die in de buurt wonen. Een professional
geeft in dit kader een voorbeeld:
“In bepaalde culturen kun je eten niet in de prullenbak doen, maar dan moet je het teruggeven
aan de maatschappij en dan gooi je het gewoon over het balkon, dan kan de
natuur er nog wat van genieten. Nou ja, dat was wel een botsing.”
Een andere indicator voor ontevredenheid met de buurt is de verhuiswens. In lijn met
het beeld dat naar voren kwam uit de rapportcijfers zien we dat men het minst vaak
wil verhuizen in Heusdenhout, aanzienlijk vaker in ontvangstbuurt Brabantpark en
het vaakst in controlebuurt Tuizigt (Zie Figuur 7.9). Professionals geven aan dat de
verhuiswens van bewoners van Brabantpark soms voortkomt uit de verkleuring van
de buurt:
“Het is natuurlijk een hele grote wijk die is onderverdeeld in verschillende wijkjes om het
zo maar te zeggen en er zijn een paar wijkjes waar de – ja ik vind het vervelend om te
zeggen – maar de verhouding westers niet-westers wat anders komt te leggen. En dan je,
dan krijg je gewoon dat meer mensen zeggen, ja ik wil hier niet meer wonen en die verhuizen
dan.”
“Maar ik hoorde laatst ook dat bijvoorbeeld als mensen hun kinderen naar school willen
doen, dus jonge kinderen naar de basisschool, dat dat al een reden kan zijn omdat
de school steeds verkleurt en op een gegeven moment denken die ouders van ‘ik wil mijn
kind niet meer naar deze school, want er zijn alleen maar…, het is het enige blanke kind
in de klas’.”
Als bewoners ontevredener worden door de komst van herhuisvestingsurgenten
zouden zij ook eerder geneigd kunnen zijn om te verhuizen. De correlatie tussen verhuisgeneigdheid
en de ervaring dat veel herhuisvestingsurgenten in de buurt komen
167 Bijwerkingen van herstructureringsoperaties