Rapport - Bijwerkingen van herstructureringsoperaties - KKS

Verder blijkt uit een tweetal Amerikaanse studies dat de mate van privacy die de
nieuwe woonsituatie kan bieden de verhuiskeuze van herhuisvestingsurgenten beïnvloedt.
Als onderdeel van een groter onderzoek onder HOPE VI urgenten hebben
Buron e.a. (2002) diepte interviews gehouden met urgenten die een voucher hadden
gekregen om naar de particuliere huursector te verhuizen. Ondanks dat veel van hen
klachten hadden, waren zij blij dat zij een voucher hadden voor particuliere huurwoningen
en niet aangewezen waren op sociale huurwoningen. Dit omdat zij zo uit
meer locaties konden kiezen en omdat woningen in de private woningsector meer privacy
en anonimiteit bieden dan woningen in de sociale huursector. Daarnaast blijkt
uit onderzoek van Curley (2009) dat sommige vrouwelijke urgenten van verhuizingen
profiteren omdat zij zo kunnen ontsnappen aan ‘draining social ties’, contacten die
veel vragen (bijvoorbeeld eten, geld, steun) zonder een wederdienst te kunnen leveren.
Boyd (2008) benadrukt echter dat voor sommige vrouwen de aanwezige sociale netwerken
juist een reden zijn om in de buurt te blijven wonen.
Uit zowel internationale als Nederlandse onderzoeken komt naar voren dat herhuisvestingsurgenten,
net als veel reguliere verhuisden, over een korte afstand verhuizen
(Posthumus e.a., 2012; Bolt e.a., 2009; Kleit & Galvez, 2011; Clampet-Lundquist, 2004;
Varady e.a., 2001; Hartung & Henig, 1997; Feijten & Visser, 2005). Het aandeel mensen
dat binnen dezelfde buurt verhuist is bij urgenten overigens wel groter dan bij reguliere
verhuisden (Slob e.a., 2008). Uiteraard verschilt het aandeel natuurlijk tussen
de herstructureringswijken, maar gemiddeld verhuist in Nederland 1 op de 3 herhuisvestingsurgenten
binnen hetzelfde postcodegebied tegenover 1 op de 5 reguliere
verhuisden uit een huurwoning (Bolt e.a., 2009). De verhuizing over een korte afstand
wordt vaak gezien als een uiting van de voorkeuren van urgenten. Zo zouden zij dit
allereerst willen omdat zij zo gemakkelijker hun sociale netwerken kunnen behouden
en onderhouden (Kleinhans & Kruythoff, 2002; Popkin e.a., 2004). Vooral personen
met een kwetsbare socio-economische positie hechten hieraan, omdat hun lokale netwerken
onderdeel uitmaken van hun overlevingsstrategie (Trudeau, 2006).
Andere herhuisvestingsurgenten verhuizen over een korte afstand, zodat zij hun dagelijkse
routines kunnen voortzetten. Het onderzoek van Clampet-Lundquist (2004) laat
zelfs zien dat urgenten hun keuze meer laten beïnvloeden door de mogelijkheid om
dagelijkse routines te behouden, dan door de mogelijkheid op toekomstige sociale
mobiliteit. Ook de bevinding dat urgenten relatief veel belang hechten aan de nabijheid
van voorzieningen als scholen, winkels en transport (Smith e.a., 2002; Turner e.a.,
2000), wijzen erop dat het behoud van routines van belang is.
Galster (2011) geeft aan dat er in de Verenigde Staten niet altijd sprake is van een positieve
keuze voor de oude buurt. Hij stelt dat herhuisvestingsurgenten voornamelijk
voor de oude buurt kiezen, omdat zij geen toegang hebben tot de woningmarkt in
andere buurten. Dit komt doordat urgenten vaak sterk op hun lokale netwerken leunen
om binnen de beperkte tijd die hen wordt gegeven een nieuwe woning te vinden
(DeLuca e.a., 2012; Kleit en Galvez, 2011). Zo krijgen zij informatie over vrijkomende
woningen in de directe omgeving van de oude woning, maar blijven zij onbekend met
de mogelijkheden in andere, betere, buurten. De keuze voor de oude buurt is dus niet
altijd een uiting van een voorkeur, maar kan ook het gevolg zijn van de beperkte tijd
en informatie die herhuisvestingsurgenten hebben om een nieuwe woning te vinden.
52 Bijwerkingen van herstructureringsoperaties