Rapport - Bijwerkingen van herstructureringsoperaties - KKS

In het begin had de woonconsulent veel woningen beschikbaar, waardoor de keuzemogelijkheden
bij bemiddeling ruim waren. Later werd dat veel lastiger, omdat er veel
minder woningen vrijkwamen. Opnieuw blijkt dat de positie van grote gezinnen in
zulke situaties kwetsbaar is, omdat grote huurwoningen zeer schaars zijn. Bijgevolg
spelen specifieke wensen nauwelijks een rol; er valt bijna niet te kiezen.
Verder houdt de consulent zo goed mogelijk rekening met de woonwensen van mantelzorgers
en degenen die daar afhankelijk van zijn. Het gaat hierbij niet om gevallen
met een medische urgentiestatus, maar wel om situaties waarbij mantelzorg een essentiële
behoefte van de zorgontvanger is.
“Als het mogelijk is, zal ik daar heel hard mijn best voor doen. Want ik begrijp ook wel,
zeker als je al een oudere moeder hebt, die verzorging nodig heeft, gewoon de boodschapjes
even haalt, en de kinderen kunnen dat doen – dat is toch fantastisch. Ik heb
een moeder en een dochter op één galerij, die wonen maar een paar deuren bij elkaar
vandaan. Die moeder was bedlegerig en die dochter kon hup zo bij die moeder naar
binnen […]. En daar heb ik eigenlijk nooit problemen mee, zo van: ‘Waarom krijgt zij
die woning en ik niet?’ Nee. Dat is duidelijk, die mensen hebben een binding met elkaar
en die mevrouw verzorgt haar moeder. In negen van de tien keer krijg ik daar begrip
voor van mensen. Soms vind ik ook niet dat ik hoef te verantwoorden naar een huurder
waarom ik wel of niet die beslissing heb genomen.”
In Groningen kregen bewoners vanaf een jaar voor de sloop een urgentiestatus waarmee
zij via Woningnet konden reageren op sociale huurwoningen. Voor slechts een
klein deel van de herhuisvestingsurgenten werd een uitzondering gemaakt bij de primaire
eigen verantwoordelijkheid zelf te reageren op woningen. In de wandelgangen
werd dat ‘maatwerk’ genoemd. Er is niet vastgelegd welk deel van de urgenten op deze
wijze geherhuisvest is, maar de woonconsulent denkt dat het om minder dan vijf procent
van het totaal aantal urgenten gaat.
In de Driesprong (Breda) is in tegenstelling tot de andere drie situaties uitsluitend
direct bemiddeld. Net als in Nieuw-Crooswijk geldt dat er geen huisvesting binnen
de wijk zelf kon worden aangeboden. Voor de Bredase wijken Brabantpark en Doornbos
is de afspraak gemaakt dat bewoners uit de Driesprong niet te maken zouden
krijgen met huurharmonisatie; een instrument dat voor reguliere verhuringen van
vrijkomende woningen in die wijken wel ingezet werd. Dat betekent dat voor herhuisvestingsurgenten
die kozen voor een woning in een van deze twee wijken, de huurprijs
bij mutatie niet verhoogd werd.
3.4.3 Beïnvloeding woonkeuzes door woonconsulenten?
De grote rol van directe bemiddeling van woonconsulenten bij de herhuisvesting roept
de vraag op in hoeverre de uiteindelijke keuze van geherhuisveste urgenten beïnvloed
is door de wijze en inhoud van de bemiddeling. Uit de interviews blijkt dat de meeste
woonconsulenten doorgaans terughoudend zijn in hun ‘bemoeienis’ met woonkeuzes
die huishoudens maken. De woonconsulent in Pendrecht geeft desgevraagd aan dat hij
wel eens heeft gedacht: ‘waarom ga je daar nou weer wonen?’. Hij probeerde mensen
wel af te houden van een keuze voor een woning waarvan hij wist dat die te zijner tijd
eveneens gesloopt zou gaan worden:
59 Bijwerkingen van herstructureringsoperaties