Rapport - Bijwerkingen van herstructureringsoperaties - KKS

“Ik heb gewoon gefilterd op locatie, omgeving, de grootte van het huis. Ja, ik denk, het
maximale eruit halen toch?”
Herhuisvesting kans om bestaande verhuiswens te vervullen
Een aanzienlijk deel van de herhuisvestingsurgenten had al een verhuiswens voordat
zij gedwongen werd te verhuizen. Uit de enquête blijkt dat bijna de helft (47,7%) van
de urgenten niet van plan was om meer dan vijf jaar in hun oude woning te blijven
wonen. Ruim een kwart van de herhuisvestingsurgenten, 25,3%, was zelfs al actief op
zoek naar een andere woning voordat zij moest verhuizen. Voor deze bewoners zal een
gedwongen verhuizing minder nadelig zijn. Dit geeft een respondent met een verhuiswens
in een interview ook aan:
“Ons kwam het heel mooi uit. Door onze omstandigheden hadden wij toch weg gemoeten
en nu kregen we een urgentieverklaring, dus hadden we meer kans om ergens een huis te
krijgen.”
Dit resultaat illustreert de bevinding uit eerder onderzoek dat de mate waarin er al een
verhuiswens bestond, de ervaring van het verhuisproces en de veranderde woonsituatie
sterk beïnvloedt (Kleinhans, 2003; Kleinhans & Van der Laan Bouma-Doff, 2008;
Kleit & Manzo, 2006; Leveling & Vos, 2004).
Ervaren beperkingen van het zoekprofiel
Sommige herhuisvestingsurgenten voelen zich echter wel degelijk sterk beperkt in hun
keuzes. Zo ook de volgende respondent:
“Je hebt niet het gevoel van een voorkeur. Ik heb altijd het gevoel dat ik in mijn nekvel
gepakt ben en dat ik hier gedropt ben. Ik heb deze woning wel zelf gezocht, maar ik ben
gewoon mijn woning uit geschopt, op een nette manier dan hè. Want zelf had ik nooit uit
die woning gegaan. Dan had ik er misschien nu nog gezeten.”
Van de herhuisvestingsurgenten die beperkingen ervaren, verwijzen de meesten - zoals
ook wel kon worden verwacht – naar de beperkingen die verbonden zijn aan hun
zoekprofiel. Bijvoorbeeld dat zij alleen op bepaalde typen woningen voorrang krijgen:
“Je kreeg niet voorrang op alle woningen. Wel op flatjes, maar niet op eengezinswoningen
of iets dergelijks, dat niet, het was gelijk aan de woning waar je uit ging.”
“Het moest een gelijke soort woning zijn. In mijn geval woonde ik op een bovenwoning.
Nou een vrij ruime bovenwoning. Als ik naar een benedenwoning wou, dan moest ik zeg
maar wel ruimte inleveren. Je kon wel naar beneden zeg maar, een ander woningtype,
benedenwoning, maar dan wel minder kamers.”
Deze laatste herhuisvestingsurgent ervaart niet alleen beperkingen wat betreft het
woningtype, maar ook wat betreft het aantal kamers. Het aantal kamers waar urgenten
recht op hebben, hangt niet alleen af van het aantal kamers van de vorige woning, maar
ook van hun huishoudengrootte: grotere huishoudens hebben recht op woningen met
71 Bijwerkingen van herstructureringsoperaties