VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
deze laatste had gesteld. In zijn brief van 28 januari 2009, luidt één van de zeer kritische
vragen aan het adres van de heer Londers als volgt (eigen nadruk):
“ (….)
3) Laten het vermoeden van onschuld en de plicht van onpartijdigheid toe:
A. dat de Eerste Voorzitter van het Hof van Cassatie, in een nota gericht aan de
Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, verklaart dat één van de
magistraten van de zetel van het hof van beroep zijn beroepsgeheim en
meer bepaald het geheim van het beraad klaarblijkelijk heeft geschonden?
B. dat de Eerste Voorzitter van het Hof van Cassatie, in een nota gericht aan de
Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, verklaart dat een
tuchtrechtelijke klacht, waaromtrent nog geen beslissing werd getroffen op het
ogenblik dat gewag gemaakt wordt van het bestaan ervan, moet beschouwd
worden als manifest onontvankelijk?
Wat mij betreft, luidt het antwoord op ieder van deze vier vragen met zekerheid:
neen.
(…)”
(zie stuk 10 bij de regelmatig neergelegde syntheseconclusie van Verzoekster voor
het Hof van beroep te Gent, alsook aangehaald op pagina 29 van de regelmatig
neergelegde syntheseconclusie van Verzoekster; dit stuk bevindt zich in het dossier
van de rechtspleging, waarop Het Hof van Cassatie vermag acht te slaan)
De Procureur-generaal bij Het Hof van Cassatie heeft aldus met zekerheid geponeerd dat,
wat hem betreft, het vermoeden van onschuld en de plicht van onpartijdigheid niet
toelaten dat de Eerste Voorzitter van het Hof van Cassatie, in een nota gericht aan de
Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, verklaart dat één van de
magistraten van de zetel van het Hof van beroep zijn beroepsgeheim en meer bepaald
het geheim van het beraad klaarblijkelijk heeft geschonden.
Deze duidelijke stelling van de Procureur-generaal houdt op zich reeds een voldoende
objectieve vaststelling van een schijn van partijdigheid in, die onmogelijk door Het Hof van
Cassatie zou kunnen worden ongedaan gemaakt.
172. Verzoekster stelt vast dat de Eerste Voorzitter van Het Hof van Cassatie blijkbaar ook zelf
van oordeel was dat een uitspraak van hem over een nog lopende procedure – in casu de
“Fortiszaak” – principieel problematisch was gelet op het risico van beïnvloeding van “zijn”
magistraten van het Hof van Cassatie.
Immers, enerzijds, merkte hij in zijn nota van 19 december 2008 het volgende op:
“Gezien ik de korpschef ben van het rechtscollege dat kennis zal moeten nemen van een
eventueel cassatieberoep, kan ik uiteraard ook geen uitspraken doen over de geldigheid
109