VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
Vooreerst vond die belaging plaats door rechtstreekse contacten met de persoon van
ondergetekende, die erop gericht waren haar te dwingen om, tegen haar wil in, het arrest
te ondertekenen en zulks nadat zij eerst uit het beraad werd geweerd.
234. Uit het feitenrelaas blijkt overduidelijk dat Verzoekster eerst uit het beraad is geweerd
geworden en dat de uiteindelijke tekst van het arrest nooit voordien het voorwerp van
enig beraad heeft gevormd. Anders gesteld, de tekst van het arrest werd door twee
magistraten samengesteld en goed bevonden na de bijeenkomst van 10 december 2008,
doch de drie magistraten van de 18 de kamer hebben nooit beraad over de uiteindelijke
tekst van het arrest gehad.
Er is nooit beraadslaagd met de drie leden van de kamer over de motieven van het arrest
die de juridische grondslag vormen van de uiteindelijk bevolen maatregelen.
Dit blijkt ontegensprekelijk uit de inhoud van het arrest (waarvan de eindformule te elfder
uur, d.i. na de mislukte poging om Verzoekster tot ondertekening te dwingen, nog werd
aangepast) (zie randnummer 58). Voortgaand op het vormelijk resultaat (onafgewerkte
zinnen en redeneringen, talrijke spellingsfouten etc.), moest de heer Eerste voorzitter van
het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS vaststellen dat op het ogenblik dat Verzoekster
van het beraad werd uitgesloten geen ontwerp van arrest voorlag. De tekst die werd
afgeleverd op 12 december 2008 en waarvan valselijk werd beweerd dat die het resultaat
van een 'beraad' met drie magistraten is geweest, toont door zijn vormelijke gebreken het
tegendeel aan. Die tekst is onder manifeste tijdsdruk als een lappendeken
aaneengenaaid, nadat Verzoekster van het beraad was uitgesloten op 10 december 2008.
Kennelijk werd van Verzoekster verwacht dat zij blindelings een arrest zou tekenen, met
dien verstande dat het te ondertekenen arrest daarenboven het verzoek tot heropening
der debatten –waaromtrent nooit enig beraad had plaatsgehad- verwierp. Die werkwijze
strijdt met de meest elementaire regels die de rechtsprekende functie in een rechtsstaat
aanbelangen, maar ze schenden ook artikel 8 van het Verdrag omdat de werkwijze op
minachtende wijze de vaststaande gezondheidstoestand van Verzoekster schond en haar
familiale kring op schandelijke wijze verstoorde.
235. De heer Kamervoorzitter Paul BLONDEEL en de heer Eerste voorzitter van het hof van
beroep van Brussel Guy DELVOIE hebben, in diverse persoonlijke contacten, op
bijzonder intimiderende en dreigende wijze ingepraat op Verzoekster en op haar
gezinsleden, en wel op een manier die met een normale vorm van beraad, zelfs tussen
magistraten met sterk uiteenlopende visies, niets meer te maken had.
De heer Eerste voorzitter van het hof van beroep van Brussel Guy DELVOIE haalde,
zijnerzijds, als korpsoverste van ondergetekende, als dreigend argument het 'imago van
het hof' aan, alsook ‘de belangen van het hof, waarvan hij de hoeder is’. Door aldus, als
hiërarchisch overste van Verzoekster, te handelen, oefende hij op haar onaanvaardbare
morele druk uit teneinde elke juridische reflectie in de kiem te smoren nu, kennelijk
volgens de heer Eerste voorzitter van het hof van beroep van Brussel Guy DELVOIE, het
recht voor het ‘imago van zijn hof’ moet wijken.
153