VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
aan wiens objectieve onpartijdigheid evenzeer wordt getwijfeld, over de gegrondheid van
deze procedures uitspraak zou moeten doen.
De beklaagde is aldus geenszins verplicht om deze doelloze procedures in te stellen,
teneinde het argument van de partijdigheid voor de feitenrechter te kunnen opwerpen.
194. In voorkomend geval zou de strafrechter die, in dergelijke omstandigheden, van de zaak
kennisneemt en van oordeel is dat de beklaagde tot staving van zijn bewering dat er een
schijn van partijdigheid bestaat, objectieve gronden aanvoert, ook al stelt deze
strafrechter dat hij zich zelf de facto niet door de bekritiseerde uitspraken gehouden voelt,
enkel kunnen vaststellen dat over de strafvordering niet meer op een schijnbaar
onpartijdige en onafhankelijke wijze kan worden geoordeeld, en de strafvordering
derhalve onontvankelijk moeten verklaren, minstens de beklaagde dienen te ontslaan van
rechtsvervolging, dan wel moeten vaststellen dat geen uitspraak kan worden gedaan en
dat het dossier aan het Openbaar Ministerie dient te worden overgemaakt teneinde te
handelen als naar recht.
195. In casu had Verzoekster in haar regelmatig genomen syntheseconclusie (voor het Hof
van beroep) het volgende opgeworpen (eigen nadruk en onderlijning):
- de schending van haar vermoeden van onschuld had niet alleen gevolgen voor de
positie van de raadsheren van de eerste kamer van het Hof van beroep te Gent,
maar voor elke lagere rechtsprekende instantie, m.a.w. voor elk Hof van beroep
(“Wanneer een lagere rechtsprekende instantie gevraagd wordt recht te
spreken nadat een hogere rechtsprekend instantie –handelend via haar eerste
voorzitter qualitate qua, zoals hij zelf meermaals bevestigde- de feiten reeds als
bewezen heeft verklaard en in rechte gekwalificeerd en daarenboven kwaad opzet
aan concluante heeft toegeschreven zodat een veroordelende uitspraak voorligt,
staat het vast dat concluante niet meer van het vermoeden van onschuld geniet.”;
zie pagina 30 van de regelmatig genomen syntheseconclusie van Verzoekster);
- de objectieve onpartijdigheid van elk rechtscollege is onherroepelijk aangetast
(“…zodat de objectieve onpartijdigheid van elk rechtscollege dat na de heer
eerste voorzitter Ghislain LONDERS en het Hof van Cassatie recht moet spreken,
onherroepelijk is aangetast.”; zie pagina 33 van de regelmatig genomen
syntheseconclusie van Verzoekster);
- de objectieve onpartijdigheid van de feitenrechters is in het gedrang gekomen
(“Niet alleen werd een vooroordeel uitgesproken en vooruitgelopen op de
feitenappreciatie van de bevoegde rechters, maar in wezen werd een onbevangen
feitenappreciatie door de feitenrechter onmogelijk gemaakt aangezien het Hof van
Cassatie, het hoogste rechtscollege in de gerechtelijke hiërarchie en dus de
hiërarchische meerdere van deze feitenrechter, reeds een oordeel heeft geveld;
hierdoor komt de objectieve onpartijdigheid van de feitenrechters in het
gedrang.”; zie pagina 33 van de regelmatig genomen syntheseconclusie van
Verzoekster);
- alle geledingen van de rechterlijke macht zijn ogenschijnlijk door het vermoeden
van onschuld beïnvloed (“Het is in het licht van de bovenstaande feiten immers
127