VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
verkiezingen. Echter, in de zaak van Verzoekster, maakte Verzoekster net gebruik, ruim
binnen de krijtlijnen van de leer van het arrest Kudenshkina v. Rusland van 26 februari
2009, van de rechtsinstrumenten die de rechterlijke orde zelf ter beschikking stelt om
onregelmatigheden en onwettigheden die binnen de rechterlijke orde werden begaan, aan
de kaak te stellen.
Door op 12 december 2009 aldus te handelen, heeft Verzoekster with moderation and
propriety gehandeld door de hoogste magistraten van het land in te schakelen. Echter,
door elk overleg met Verzoekster van de hand te wijzen, door geen aandacht te besteden
aan haar grieven en die om louter vormelijke –en dan nog verkeerde- redenen af te
wijzen, heeft de heer Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS zich
bewust afgekeerd van elke informatie die Verzoekster wou delen.
Indien, zoals Uw Hof het in het arrest Kudeshkina heeft geponeerd, in beginsel een
magistraat op loyale wijze naar buiten kan treden en daarbij van de Verdragsbescherming
kan genieten, dan moet van een magistraat die door de wet is aangewezen om bezwaren
over de werking van het gerechtelijk apparaat te ontvangen kunnen worden verwacht dat
die magistraat zijn ambt vervult en niet, zoals hier, zijn macht misbruikt om de voorwerpen
van de klachten in bescherming te nemen.
Wat voorafgaat klemt des te meer in het licht van de vaststelling dat door haar
korpsoversten tegen Verzoekster een hetze werd ingezet omdat zij enerzijds, weigerde
mede te werken aan de totstandkoming van een onwettelijk arrest (het arrest van de 18 de
kamer dat tot dit schandaal heeft geleid werd uiteindelijk door het Hof van Cassatie
vernietigd bij arrest van 19 februari 2010), terwijl zij om medische redenen ook niet
beschikbaar was om een rechtsprekende handeling te stellen.
Vanuit die invalshoek beschouwd is de aanleiding van de heksenjacht die op Verzoekster
werd georganiseerd een miskenning van het fundamenteel recht van Verzoekster,
gewaarborgd door art. 10 van het Verdrag, om het oneens te zijn met gedragingen van
collega’s. De enige manier om haar mening op dit punt te uiten, gelet op het feit dat haar
klachten niet werden ontvangen, was om haar negatieve houding ten aanzien van de
gepleegde onwettelijkheden te uiten via een weigering tot ondertekening. In die zin ligt
hier, door de handelswijze van korpsoversten die Verzoekster aan uw oordeel voorlegt,
een schending van art. 10 van, het Verdrag voor. Immers, de rechterlijke organisatie van
België ontnam aan Verzoekster haar recht op vrije meningsuiting zoals door Uw
rechtspraak en het Verdrag wordt gewaarborgd.
224. Tot slot, wat betreft de inbreuk op artikel 6 van het Verdrag, merkt Verzoekster op dat de
afwijzing van haar klacht door de heer Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain
LONDERS niet werd gemotiveerd. Niet enkel door aan Verzoekster het recht te
ontzeggen om te worden gehoord, door geen daadwerkelijk onderzoek te voeren, door
geen tegenspraak mogelijk te maken, door de wapengelijkheid te schenden,
manoeuvreerde de heer Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS
zich in de mogelijkheid om de klacht van Verzoekster met een pennentrek af te wijzen,
doch de redenen voor zijn afwijzing zijn niet aangegeven.
146