VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
8 december 2008 dat ik slechts over 24 uren beschikte om een ontwerp van arrest te
maken wat betreft schijn van recht, wat op zich reeds een onmogelijke opdracht was.
Daarenboven had M.S. op de bijeenkomst van maandag 8 december 2008 haar irritatie
geuit ten aanzien van druk- en spellingsfouten in mijn tekst (bewijs daarvan is te vinden in
mijn e-mail van 8 december 2008, 23.17 uur aan P.B. en mezelf). De taak van M.S.
bestond erin de tekst die wij op maandag 8 december hadden bereikt, te finaliseren. Dus,
ik heb, totaal uitgeput, op dinsdag 9 december 2008 aan N.D. gevraagd of zij mijn tekst
wou herlezen, die af was, met het oog op toilettage van taal (…). Ik besef uiteraard dat dit
initiatief, namelijk hulp vragen aan mevrouw D. om een tekst qua taal te verbeteren,
vragen kan doen rijzen omtrent mijn beroepsgeheim in die mate dat mevrouw D. (geen)
magistraat (in functie) meer is. Toch had ik niet het gevoel iets verkeerd te doen maar
wou ik het hoofd bieden aan de belaging gezien de houding van mijn collega’s. De ene
gaf mij maar 24 uur tijd om mijn project op te stellen, hetgeen roekeloos is, de ander was
geïrriteerd omdat zij het lastig vond om verbeteringen aan te brengen op het vlak van taal
of typfouten. Mijn enige bedoeling was om spanning te voorkomen met mijn collega’s en
hen een tekst over te maken die af was, ook perfect qua taal”.
Waar C.S. niet voorhoudt dat N.D. niet wist dat de tekst sloeg op de Fortis-zaak,
blijkt uit de doorgezonden ontwerptekst zonder twijfel dat N.D. hieruit kon opmaken dat
deze hierop betrekking had (bijlage stuk 184, kaft 5). N.D. bevestigde trouwens dat zij
wist dat het ontwerp sloeg op de Fortis-zaak; zij stelde dat zij dit op vraag van C.S.
taalkundig doch niet inhoudelijk verbeterde (subkaft 7.2). De in het meegedeelde ontwerp
vermelde gegevens vielen uit hun aard onder het beroepsgeheim van C.S. Zij heeft deze
gegevens op ongeoorloofde wijze uitgewisseld met N.D.
(…).
Uit haar eigen verklaring blijkt trouwens dat zij zelf besefte dat zij hiermee eventueel
haar beroepsgeheim in het gedrang bracht, doch dit afwoog tegen de voordelen die haar
dat bij de finalisering van de redactie van haar ontwerptekst afleverde. Naast het
materiële bestanddeel van mededeling van vertrouwelijke gegevens, was ook het vereiste
moreel element, zijnde het algemeen opzet, in hoofde van C.S. voorhanden.
(…).”.
(zie pagina’s 75 en 76, randnr. 5.1.2 van het arrest van het hof van beroep van Gent dd.
14 september 2011)
Aldus verantwoordt het arrest van het hof van beroep van Gent dd. 14 september 2011
de schuld van Verzoekster met redenen die uitsluitend, minstens op doorslaggevende
wijze naar de door Verzoekster afgelegde verklaringen verwijzen, zonder dat Verzoekster
bij de aanvang van de betreffende verhoren op haar zwijgrecht was gewezen.
290. Door in casu o.m. met betrekking tot de verhoren van Verzoekster te stellen dat “de
voorafgaande vermelding dat zijn of haar verklaring als bewijs in recht kan worden
gebruikt” inhoudt dat “hen gewezen werd op hun zwijgrecht zodat de cautieplicht werd
gerespecteerd” (zie pagina 65, randnummer 4.1.6 van het arrest van het hof van beroep
van Gent dd. 14 september 2011), en de schuldigverklaring van Verzoekster vervolgens
op de door Verzoekster afgelegde verklaringen te steunen (zie pagina’s 75 en 76, randnr.
187