VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
de klacht van Verzoekster (zonder enige vorm van deugdelijk onderzoek, zonder enig
overleg, zonder enige tegenspraak, zonder enige informatievergaring), heeft de heer
Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS voor zichzelf een
juridische fictie gecreëerd, nl. door een zgn. onontvankelijkheid uit te spreken, heeft hij
voor zichzelf de mogelijkheid gecreëerd om het voorwerp en de inhoud van de klacht als
niet bestaande te beschouwen.
Bijgevolg heeft hij door aldus te handelen, de hypothese dat mogelijks iets ernstig aan de
hand was, a priori terzijde geschoven, wat hem de kans heeft geboden om later (zie
hierna), de publieke veroordeling van Verzoekster uit te spreken, nadat hij heeft
geoordeeld, dat in de feiten, door Verzoekster (en dus niet door andere magistraten voor
haar), een schending van de strafwet en van de beroepsnormen was gepleegd en dat
haar ziek zijn niet noodzakelijk met de werkelijkheid moest rijmen.
Indien de heer Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS had
gedaan wat de rechtsbescherming van hem vereiste, had slechts na de
Verdragsconforme behandeling van de klacht van Verzoekster door hem met kennis van
zaken enig standpunt kunnen worden ingenomen.
Daarbij had hij nooit –zoals hij nu heeft gedaan- abstractie kunnen maken van het
bestaan van de klacht en van het bestaan van de inhoud van de klacht. Hier heeft hij
echter op voorhand in één beweging Verzoekster monddood gemaakt, het onderliggend
probleem dat bij hem werd aangekaart als niet-bestaande beschouwd en bewust en
exclusief, een andere versie laten weerklinken. Het geheel van latere feiten en
gebeurtenissen steunt integraal op die handeling.
211. De handeling van de heer Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS
waarmee Verzoekster op 16 december 2008 werd geconfronteerd, is derhalve de
hoeksteen van de verdragsschendingen waarvan Verzoekster –en haar gezin- sindsdien
aanhoudend het slachtoffer werden.
212. In de eerste plaats is het zo dat de heer Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie
Ghislain LONDERS niet onwetend kon zijn over de rechtstreekse gevolgen van zijn
handeling. Als hoogste magistraat van de zetel van het land, wist hij, minstens behoorde
hij te weten, dat zijn onontvankelijkheidsverklaring als een juridische waarheid zou
worden beschouwd en de nodige legitimatie in zich zou dragen zodat de publieke opinie
zonder de minste terughoudendheid of zin voor nuancering zou aanvaarden dat
Verzoekster openlijk aan de schandpaal zou worden genageld en als een corrupte
magistraat zou worden afgeschilderd.
De werkelijkheid heeft zich ook zo afgespeeld. Sedert de tussenkomsten van de heer
Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS, worden Verzoekster en
haar gezin reeds maandenlang opgejaagd en werd hen door de hardnekkigheid waarmee
Verzoekster werd achtervolgd op de meest schadelijke wijze de rechtsbescherming van
het Verdrag ontnomen. Op geen enkel ogenblik heeft Verzoekster nog een moment van
rust kunen vinden en werden de meest elementaire handelingen van het leven, zoals
137