VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
geïrriteerd omdat zij het lastig vond om verbeteringen aan te brengen op het vlak van taal
of typfouten. Mijn enige bedoeling was om spanning te voorkomen met mijn collega’s en
hen een tekst over te maken die af was, ook perfect qua taal”.
Waar C.S. niet voorhoudt dat N.D. niet wist dat de tekst sloeg op de Fortis-zaak,
blijkt uit de doorgezonden ontwerptekst zonder twijfel dat N.D. hieruit kon opmaken dat
deze hierop betrekking had (bijlage stuk 184, kaft 5). N.D. bevestigde trouwens dat zij
wist dat het ontwerp sloeg op de Fortis-zaak; zij stelde dat zij dit op vraag van C.S.
taalkundig doch niet inhoudelijk verbeterde (subkaft 7.2). De in het meegedeelde ontwerp
vermelde gegevens vielen uit hun aard onder het beroepsgeheim van C.S. Zij heeft deze
gegevens op ongeoorloofde wijze uitgewisseld met N.D.
(…).
Uit haar eigen verklaring blijkt trouwens dat zij zelf besefte dat zij hiermee eventueel
haar beroepsgeheim in het gedrang bracht, doch dit afwoog tegen de voordelen die haar
dat bij de finalisering van de redactie van haar ontwerptekst afleverde. Naast het
materiële bestanddeel van mededeling van vertrouwelijke gegevens, was ook het vereiste
moreel element, zijnde het algemeen opzet, in hoofde van C.S. voorhanden.
(…).”.
(zie pagina’s 75 en 76, randnr. 5.1.2 van het arrest van het hof van beroep van Gent dd.
14 september 2011)
307. Aldus verantwoordt het arrest van het hof van beroep van Gent dd. 14 september 2011 –
hierin gevolgd door het Hof van Cassatie op 13 maart 2012- de schuld van Verzoekster
met redenen die uitsluitend, minstens op doorslaggevende wijze naar de door
Verzoekster - zonder de bijstand van een advocaat - afgelegde verklaringen verwijzen.
Hierbij geeft het hof van beroep te Gent in dit arrest (§ 5.1.2.) een interpretatie van
Verzoekster’s verklaringen die niet strookt met wat zij meende. Verzoekster had tijdens
het strafonderzoek verklaard dat het laten corrigeren van een tekst op taalkundige fouten
door een oud-collega magistraat “vragen kan doen rijzen” omtrent het beroepsgeheim. De
verklaring dat men als juriste ermee kan inkomen dat zoiets in abstracto “vragen kan
doen rijzen” –een verklaring die volgens Verzoekster verre van ‘incriminerend’ of ‘zelfincriminerend’
is– werd door het hof van beroep te Gent ongeveer als een
schuldbekentenis geïnterpreteerd. Deze verkeerde interpretatie of dit sofisme door dat
hof had hoogstwaarschijnlijk kunnen worden vermeden zo Verzoekster was bijgestaan
geweest door een advocaat die haar erop had kunnen wijzen dat zij die verklaring beter in
context had moeten plaatsen, of anders had moeten verwoorden, gelezen door d ebril
van iemand die niet tijdens het verhoor aanwezig was, de dynamiek van het verhoor niet
had beleefd, teneinde een verkeerde interpretatie dan wel een intellectueel oneerlijke
lezing ervan door dat hof onmogelijk te maken.
308. In de mate waarin het arrest van het hof van beroep van Gent dd. 14 september 2011 –
gevolgd door het Hof van Cassatie- de schuldigverklaring van Verzoekster op
doorslaggevende wijze baseert op haar eigen verklaringen, die zij buiten de
aanwezigheid en de bijstand van haar raadsman heeft afgelegd en waarbij zij zich
196