VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
Hof (indien een schending van het vermoeden van onschuld zou worden vastgesteld).
Overeenkomstig artikel 13 E.V.R.M., dienen immers in de eerste plaats de nationale
rechtsinstanties daadwerkelijke rechtshulp te bieden. Een schadevergoeding is bovendien
slechts aan de orde indien het primordiale rechtsherstel, namelijk het herstel in natura,
niet meer mogelijk zou zijn. Op heden zou het rechtsherstel bestaan in de vaststelling
door Het Hof van Cassatie dat deze zaak noch door Het Hof van Cassatie zelf, noch door
een Hof van beroep, noch door een andere Belgische rechtsinstantie op een (schijnbaar)
onpartijdige en onafhankelijke wijze kan worden behandeld. Uit het arrest Poncelet t.
België (E.H.R.M. 30 maart 2010, Poncelet t./ België, http://www.echr.coe.int) dient
daarenboven te worden afgeleid dat de voortzetting van een strafvervolging
niettegenstaande de vaststelling van een onherstelbare schending van het vermoeden
van onschuld, op zich een schending van artikel 6 E.V.R.M. zou inhouden.
Het Hof van Cassatie heeft die exceptie als volgt afgewezen (p.4 van het arrest van 13
maart 2012):
6. De omstandigheid dat de toenmalige eerste voorzitter van het Hof met een brief aan de
Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en door het afleggen van
verklaringen tegenover een parlementaire onderzoekscommissie het
onschuldvermoeden van de eiseres zou hebben miskend en dat hij zich daarbij zou
hebben uitgegeven als vertegenwoordiger van de rechterlijke macht en van het Hof,
houdt dan ook niet in dat daardoor objectief gezien bij de eiseres, zelf magistrate, en bij
de publieke opinie, de schijn is ontstaan dat de leden van de kamer van dit Hof die haar
cassatieberoep moeten beoordelen, niet langer meer onpartijdig en onafhankelijk kunnen
beslissen.
De exceptie van de eiseres wordt verworpen
Door aldus te handelen heeft het Hof van Cassatie niet enkel de formele motiveringsplicht
geschonden, het Hof heeft verder op de meest verregaande wijze de rechtsbescherming
van het Verdrag zoals geëxpliciteerd door Uw rechtspraak genegeerd.
Immers, het Hof doet geen uitspraak over de schijn die bij Verzoekster werd gewekt, het
Hof poneert louter dat het zichzelf in staat acht om objectief te oordelen. Op die wijze
schendt het Hof nadrukkelijk de rechtsbescherming van het Verdrag en Uw rechtspraak
en laat het Hof de grieven van Verzoekster volstrekt onbesproken. Het Hof poneert louter
dat de grief niet wordt beoordeeld nu het zelf vindt dat het voldoende objectief is om te
oordelen.
Met die rechtspraak sluit het Belgische Hof van Cassatie elke vorm van
rechtsbescherming op dit vlak uit: het volstaat immers dat de rechter zichzelf als
voldoende objectief beschouwt om het door een partij aangevoerde middel van schijnbare
onvoldoende waarborg van onafhankelijkheid en onpartijdigheid af te wijzen. Daarmee
holt het Belgisch Hof van Cassatie het Verdrag volkomen uit.
187. Daarenboven had Verzoekster voor het Hof van Cassatie, voorgesteld om,
niettegenstaande het voorgaande, van oordeel zou zijn dat er geen rechtsgrond zou
120