VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
vraag of er onregelmatigheden waren gebeurd. In het weekblad HUMO verklaarde hij
immers op 23 maart 2003:
Tommelein: «Naar mijn eigen inschatting: ja!» (als antwoord op de vraag of er
meer aan de hand is dan er in het rapport van de fortiscommissie staat)
280. Verzoekster kan in de Belgische rechtsorde tegen de werkwijze van een parlementaire
onderzoekscommissie geen enkel processueel initiatief nemen. De interne werking van
een parlementaire onderzoekscommissie, in het bijzonder de handelingen die een
voorzitter van een parlementaire onderzoekscommissie stelt, ontsnappen aan het toezicht
van de rechters. Zelfs indien zou worden beweerd dat de rechtscolleges zich over
voormelde feiten zouden kunnen uitspreken –quod non- dan nog zou in casu onmogelijk
een doeltreffend verhaal kunnen voorliggen nu nooit de schadelijke aantasting van de
grondrechten van Verzoekster ongedaan konden worden gemaakt en uiteindelijk het Hof
van Cassatie –dat via de vertegenwoordiging door de heer Eerste voorzitter van het Hof
van Cassatie Ghislain LONDERS Verzoekster reeds had veroordeeld- in deze het laatste
woord zou hebben.
281. Op zaterdag 14 maart 2009 lekte in de pers uit dat de heer Eerste voorzitter van het hof
van beroep van Brussel Guy DELVOIE de voorzitter van de parlementaire
onderzoekscommissie had uitgenodigd om op het Justitiepaleis van Brussel op vrijdag 13
maart 2009 verdere toelichting te verschaffen omtrent de brief die op 11 maart 2009 aan
de commissie was bezorgd.
De voorzitter van de parlementaire onderzoekscommissie is op die uitnodiging ingegaan
en heeft, in de beslotenheid van het bureau van de heer Eerste voorzitter van het hof van
beroep van Brussel Guy DELVOIE over deze aangelegenheid, inzonderheid de aspecten
die Verzoekster aanbelangen, buiten de werkzaamheden van de commissie, maar voor
de redactie van het eindverslag, met een betrokken partij lastens wie zowel een tucht- als
een strafonderzoek liep, informatie uitgewisseld.
282. Door aldus te handelen verloor de voorzitter van de parlementaire onderzoekscommissie
elke schijn van onafhankelijkheid en onpartijdigheid (artikel 6 van het Verdrag), schond hij
het recht op tegenspraak van Verzoekster (artikel 6 van het Verdrag) en schond hij de
vertrouwelijkheid van persoonlijke informatie zoals de inhoud van een lopend
tuchtonderzoek (artikel 8 van het Verdrag).
Verder pleegde de voorzitter van de parlementaire onderzoekscommissie rechtsmisbruik
(artikel 17 van het Verdrag) door zijn beslissing om tegenspraak van Verzoekster te
verhinderen, waardoor een vrijgeleide mogelijk werd gemaakt voor de
verdragsschendingen door de parlementaire onderzoekscommissie en bepaalde
magistraten die er op formele, dan wel informele wijze kwamen getuigen (de heer Eerste
voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS, de heer Eerste voorzitter van het
hof van beroep van Brussel Guy DELVOIE en de heer Kamervoorzitter Paul BLONDEEL).
Zoals hiervoor ontleed, staat tegen die verdragsschendingen in de Belgische rechtsorde
geen enkel doeltreffend verhaal open.
180