VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
verbiedt. Omdat Verzoekster in de Belgische rechtsorde over geen enkel verhaal
hiertegen beschikt, komt het aan Uw Hof toe om die Verdragsschending vast te stellen.
226. Op 16 december 2008 nam Verzoekster kennis van de verdragsschending door de heer
Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS. De hiervoor beschreven
schendingen (artikelen 6 en 17), begaan door de heer Eerste voorzitter van het Hof van
Cassatie Ghislain LONDERS, heeft Verzoekster niet in de Belgische rechtsorde kunnen
laten herstellen (artikel 13 van het Verdrag).
De heer procureur generaal bij het Hof van Cassatie Jean-François LECLERCQ heeft,
zoals hiervoor toegelicht (zie randnummer 108), de wijze waarop de heer Eerste
voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS met de tuchtklacht van
Verzoekster was omgesprongen, als ongeoorloofd beschouwd. Echter, omdat tussen de
heer Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS en de heer procureur
generaal bij het Hof van Cassatie Jean-François LECLERCQ geen hiërarchische band
bestaat, luidt het standpunt van de heer procureur generaal geen vorm van rechtsherstel
in. De reactie van de procureur generaal zal ongetwijfeld de geschiedenisboeken ingaan
als de meest merkwaardige aanvaring tussen de twee hoogste magistraten van het land,
doch de uitgedrukte mening van de procureur generaal maakt de verdragsschendingen
gepleegd door de heer Eerste voorzitter van het Hof van Cassatie Ghislain LONDERS
niet ongedaan.
In het Belgisch recht is beschreven in wiens handen een klager tegen een magistraat een
tuchtklacht moet indienen. Verzoekster heeft zich daarnaar gericht. De wet beschrijft
verder wat het lot is van de tuchtvervolging die op dergelijke klacht volgt en beschrijft ook
of rechtsmiddelen tegen de uitspraak van de tuchtrechter kunnen worden aangewend.
Waar de wet echter niet over handelt, is de verhaalsmiddelen waarover een klager
beschikt wanneer op niet verdragsconforme wijze met zijn klacht werd omgesprongen
door de bestemmeling van de klacht. Het stilzwijgen van de wet op dit punt illustreert
treffend dat de Belgische wetgever, door het tuchtrecht van magistraten op een moderne
leest te schoeien, net uitging van de premisse dat enkel verdragsconform zou worden
gehandeld en niet de tegengestelde hypothese wettelijk moest worden geregeld.
227. In ieder geval staat vast dat de zgn. caractère défendable die Uw Hof sinds het Silver
arrest van 25 maart 1983 heeft ontwikkeld, hier niet wordt bereikt.
113. De sa jurisprudence relative à l'interprétation de l'article 13 (art. 13) se dégagent
notamment les principes suivants:
a) un individu qui, de manière plausible, se prétend victime d'une violation des droits
reconnus dans la Convention doit disposer d'un recours devant une "instance" nationale
afin de voir statuer sur son grief et, s'il y a lieu, d'obtenir réparation (arrêt Klass et autres
précité, série A n° 28, p. 29, § 64);
b) l'"instance" dont parle l'article 13 (art. 13) n'a pas besoin d'être une institution judiciaire,
mais alors ses pouvoirs et les garanties qu'elle présente entrent en ligne de compte pour
apprécier l'efficacité du recours s'exerçant devant elle (ibidem, p. 30, § 67);
148