VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
het vast dat concluante niet meer van het vermoeden van onschuld geniet.” (zie
pagina 30 van de regelmatig genomen syntheseconclusie van Verzoekster);
- “…zodat de objectieve onpartijdigheid van elk rechtscollege dat na de heer
eerste voorzitter Ghislain LONDERS en het Hof van Cassatie recht moet spreken,
onherroepelijk is aangetast.” (zie pagina 33 van de regelmatig genomen
syntheseconclusie van Verzoekster);
- “Niet alleen werd een vooroordeel uitgesproken en vooruitgelopen op de
feitenappreciatie van de bevoegde rechters, maar in wezen werd een onbevangen
feitenappreciatie door de feitenrechter onmogelijk gemaakt aangezien het Hof van
Cassatie, het hoogste rechtscollege in de gerechtelijke hiërarchie en dus de
hiërarchische meerdere van deze feitenrechter, reeds een oordeel heeft geveld;
hierdoor komt de objectieve onpartijdigheid van de feitenrechters in het
gedrang.” (zie pagina 33 van de regelmatig genomen syntheseconclusie van
Verzoekster);
- “Het is in het licht van de bovenstaande feiten immers uitgesloten dat over het al
dan niet bestaan van het misdrijf dat aan concluante ten laste wordt gelegd,
namelijk de schending van het beroepsgeheim en het geheim van het beraad, nog
een geding kan worden gevoerd dat ogenschijnlijk nog een eerlijk strafproces
kan worden genoemd. Het is immers onmogelijk om te beweren dat nog
abstractie kan gemaakt worden van de veroordeling voor dat misdrijf die reeds
werd uitgesproken door de hoogste magistraten van het land en het beeld dat
daardoor bij alle geledingen van de rechterlijke macht en bij het publiek is
ontstaan.” (zie pagina 38 van de regelmatig genomen syntheseconclusie van
Verzoekster).
200. Het arrest van het hof van beroep van Gent dd. 14 september 2011 –gevolgd door het
arrest van het Hof van Cassatie van 13 maart 2012- heeft dit verweermiddel op geen
enkele wijze beantwoord, doch heeft zich - in de bestreden beslissing - beperkt tot het
weerleggen van de criteria die eigen zijn aan het beginsel van de subjectieve
onpartijdigheid (zie pagina’s 67 t.e.m. 69, subtitel 4.3 van het arrest van het hof van
beroep van Gent dd. 14 september 2011), wat een antwoord op een afzonderlijk
verweermiddel van Verzoekster inhield.
Het arrest van het hof van beroep van Gent dd. 14 september 2011 heeft inderdaad de
door Verzoekster met stukken gestaafde en objectief aangetoonde aanwijzingen van een
schijn van partijdigheid niet beantwoord, laat staan weerlegd, maar heeft zich beperkt tot
de stelling dat het Hof van beroep niet daadwerkelijk door een eventuele schending van
het vermoeden van onschuld van Verzoekster beïnvloed was (zie pagina’s 67 t.e.m. 69,
subtitel 4.3 van het arrest van het hof van beroep van Gent dd. 14 september 2011), wat
enkel als een antwoord op het onderscheiden verweermiddel inzake de subjectieve
partijdigheid kan worden beschouwd.
Door voornoemd verweermiddel van Verzoekster inzake de objectieve partijdigheid niet te
beantwoorden, schendt het arrest van het hof van beroep van Gent dd. 14 september
2011 aldus artikel 149 van de Gecoördineerde Grondwet.
131