VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
reden om de strafvordering niet-ontvankelijk te verklaren, noch om bewijsmiddelen uit te
sluiten.
(…)
5. Gegrondheid strafvordering
5.1. C.S.
(…)
5.1.2. Telastlegging 2, te Boechout op 9 december 2008:
Uit de gegevens van het strafdossier blijkt dat C.S. regelmatig contact hield met
eremagistraat N.D., die zij kende als ondervoorzitter toen zij rechter was in de rechtbank
van koophandel te Brussel.
Door C.S. werd op 9 december 2008 via elektronische weg aan eremagistraat N.D. een
tekst overgemaakt. Deze tekst wordt door de verdediging omschreven als een
werkdocument, dat zij aan N.D. overmaakte voor taalkundige controle. C.S. verklaarde
hierover op 23 maart 2009: “ (…) zoals ik eerder verklaarde, had P.B. mij laten weten op
8 december 2008 dat ik slechts over 24 uren beschikte om een ontwerp van arrest te
maken wat betreft schijn van recht, wat op zich reeds een onmogelijke opdracht was.
Daarenboven had M.S. op de bijeenkomst van maandag 8 december 2008 haar irritatie
geuit ten aanzien van druk- en spellingsfouten in mijn tekst (bewijs daarvan is te vinden in
mijn e-mail van 8 december 2008, 23.17 uur aan P.B. en mezelf). De taak van M.S.
bestond erin de tekst die wij op maandag 8 december hadden bereikt, te finaliseren. Dus,
ik heb, totaal uitgeput, op dinsdag 9 december 2008 aan N.D. gevraagd of zij mijn tekst
wou herlezen, die af was, met het oog op toilettage van taal (…). Ik besef uiteraard dat dit
initiatief, namelijk hulp vragen aan mevrouw D. om een tekst qua taal te verbeteren,
vragen kan doen rijzen omtrent mijn beroepsgeheim in die mate dat mevrouw D. (geen)
magistraat (in functie) meer is. Toch had ik niet het gevoel iets verkeerd te doen maar
wou ik het hoofd bieden aan de belaging gezien de houding van mijn collega’s. De ene
gaf mij maar 24 uur tijd om mijn project op te stellen, hetgeen roekeloos is, de ander was
geïrriteerd omdat zij het lastig vond om verbeteringen aan te brengen op het vlak van taal
of typfouten. Mijn enige bedoeling was om spanning te voorkomen met mijn collega’s en
hen een tekst over te maken die af was, ook perfect qua taal”.
Waar C.S. niet voorhoudt dat N.D. niet wist dat de tekst sloeg op de Fortis-zaak, blijkt uit
de doorgezonden ontwerptekst zonder twijfel dat N.D. hieruit kon opmaken dat deze
hierop betrekking had (bijlage stuk 184, kaft 5). N.D. bevestigde trouwens dat zij wist dat
het ontwerp sloeg op de Fortis-zaak; zij stelde dat zij dit op vraag van C.S. taalkundig
doch niet inhoudelijk verbeterde (subkaft 7.2). De in het meegedeelde ontwerp vermelde
gegevens vielen uit hun aard onder het beroepsgeheim van C.S. Zij heeft deze gegevens
op ongeoorloofde wijze uitgewisseld met N.D.
184