VERZOEKSCHRIFT

G. VIERDE MIDDEL: VERZOEKSTER WERD NIET OP HAAR ZWIJGRECHT GEWEZEN EN WERD
Geschonden wetsbepalingen
9191/1288432.1
TIJDENS DE VERHOREN NIET DOOR EEN RAADSMAN BIJGESTAAN
- artikel 6.1 van het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en
de Fundamentele Vrijheden, ondertekend te Rome op 4 november 1950 en goedgekeurd
bij Wet van 13 mei 1955 (hierna E.V.R.M.);
- artikel 6.2 E.V.R.M.;
- artikel 6.3.c E.V.R.M.;
- het algemeen rechtsbeginsel van het recht van verdediging;
- de motiveringsplicht zoals vervat in art. 6 EVRM en 149 van de Belgische Grondwet.
Aangevochten beslissing
283. Op het verweer van Verzoekster, in haar regelmatig genomen syntheseconclusie (voor
het Hof van beroep), dat haar recht van verdediging was geschonden doordat zij ter
gelegenheid van haar verhoren tijdens het onderzoek niet door een raadsman mocht
worden bijgestaan noch werd bijgestaan, en dat zij minstens niet kon worden veroordeeld
op basis van de in die omstandigheden door haar afgelegde verklaringen, antwoordt het
arrest van het hof van beroep van Gent dd. 14 september 2011 het volgende (arrest van
het hof van beroep van Gent dd. 14 september 2011, pagina’s 63 t.e.m. 65, subtitel 4.1
en pagina’s 75 t.e.m. 76, randnr. 5.1.2):
“4.1. Salduz-exceptie
4.1.1. Alle beklaagden werpen de zogenaamde Salduz-exceptie op, doch verbinden daar
niet noodzakelijk dezelfde gevolgen aan:
C.S. stelt dat de strafvordering onontvankelijk is, nu zij tijdens haar verhoren niet de
bijstand van een raadsman heeft gehad.
M.S. werpt niet de onontvankelijkheid van de strafvordering op, doch stelt dat
verklaringen die afgelegd zijn door verdachten zonder dat zij bijstand hebben
gekregen van een advocaat, evenals alle hierop rechtstreeks en onrechtstreeks
steunende stukken, niet als bewijs gebruikt kunnen worden om tot een veroordeling
te komen. Aldus, volgens S., dient zij bij wering van deze verklaringen bij gebrek aan
bewijs te worden vrijgesproken.
181