VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
Die handelingen van de heer Kamervoorzitter Paul BLONDEEL veroorzaakte een
schokgolf omdat hij, net zoals Verzoekster, zeker niet door de parlementaire
onderzoekscommissie zou worden gehoord omdat zulks beweerdelijk straf- en
tuchtdossiers in het gedrang zou kunnen brengen.
Daags nadien (10 maart 2009), sprak de pers dan ook over de bom die het hof van
beroep onder de werkzaamheden van de parlementaire onderzoekscommissie legde (zie
stuk nummer 54). Tegen die werkwijze had Verzoekster geen enkel verhaal.
De commissie besloot echter bij haar standpunt te blijven en besliste om geen magistraat
die in de Fortis-zaak was opgetreden, te horen.
129. Op 9 maart 2009 heeft Kamervoorzitter-onderzoeksrechter Heimans een ambtshalve
aangifte gedaan in toepassing van artikel 29 van het Wetboek van Strafvordering aan de
Procureur-generaal bij het hof van beroep te Gent met betrekking tot bijkomende feiten
ten laste van Verzoekster.
130. Op 11 maart 2009 volgde een tweede initiatief van het hof van beroep van Brussel. Die
dag zond een andere magistraat, beweerdelijk belast met een tuchtonderzoek
(onmiddellijk bleek het te gaan om de magistraat die ter vervanging van de Eerste
voorzitter van het hof van beroep die zelf betrokken partij was de tuchtbevoegdheid
lastens Verzoekster waar te nemen en overduidelijk handelde op instructie van de heer
eerste voorzitter van het hof van beroep van Brussel die toegang had tot het tuchtdossier,
wat blijkt uit het feit dat hij tijdens zijn hoorzitting voor de parlementaire
onderzoekscommissie op 4 maart 2009 stukken citeerde uit dat dossier), een brief aan de
commissie met de boodschap dat voor de parlementaire onderzoekscommissie
verklaringen waren afgelegd die niet met de inhoud van het tuchtonderzoek (duidelijk dat
lastens Verzoekster) strookten (zie stuk nummer 55). Die brief luidt als volgt:
Mijnheer de voorzitter,
Ingevolge een beschikking van heden van de eerste voorzitter van het hof van beroep
alhier ben ik aangewezen ten einde de bevoegdheden bepaald in artikel 410 van het
Gerechtelijk Wetboek uit te oefenen.
In het kader van deze bevoegdheid heb ik kennis dienen te nemen van de stukken van
het tuchtonderzoek met betrekking tot de schending van het geheim van het beraad in de
Fortis-zaak, nadat dit tuchtonderzoek door de onderzoekende magistraat werd afgesloten
en het dossier werd overgemaakt.
Uit het tuchtonderzoek, vergeleken met de publieke verklaringen afgelegd in de
commissie die U voorzit blijkt dat er essentiële tegenstrijdigheden bestaan tussen
verklaringen in het tuchtdossier afgelegd en de verklaringen uit dezelfde mond, afgelegd
in de publieke zitting.
Ik acht het mijn ambtsplicht om u deze naakte vaststelling mee te delen.
76