VERZOEKSCHRIFT

9191/1288432.1
vooroordeel hebben omtrent het gelijk of ongelijk van een partij, zonder zich om de
waarheid te bekommeren, en mag er evenmin enige twijfel of schijn bestaan dat de
rechter een vooroordeel zou hebben, zelfs al zou hij zich uit zichzelf alleen bekommeren
om de waarheid.
191. De schijn van partijdigheid dient niet door een bewijs van een concrete en aangetoonde
vooringenomenheid te worden gestaafd, maar moet op objectieve gronden zijn gesteund.
Het betreft situaties die bij de beklaagde en derden een objectief verantwoorde twijfel
kunnen doen ontstaan over de geschiktheid van de betreffende magistraat of magistraten
om met de vereiste onpartijdigheid en onafhankelijkheid uitspraak te doen.
De beklaagde die gewag maakt van een objectieve schijn van partijdigheid omwille van
de schending van het vermoeden van onschuld, dient niet aan te tonen dat deze
schending van het vermoeden van onschuld een werkelijke invloed op de strafrechter
heeft uitgeoefend, waardoor de strafrechter bij de beoordeling van de ten laste gelegde
feiten niet anders zou kunnen besluiten dan tot een schuldigverklaring van de
beklaagde(n).
Evenmin zou de schijn van partijdigheid door de strafrechter in kwestie kunnen worden
weerlegd door aan te geven dat hij zich niet door de door de beklaagde bekritiseerde
uiting van het vermoeden van schuld gehouden acht, noch door te verwijzen naar het
vermoeden dat de magistraten geacht worden bestand te zijn tegen de beeldvorming die
uitgaat van publieke verklaringen van partijen, betrokken derden of louter derden of die
uitgaat van de media.
192. Voornoemde objectieve gronden die een schijn van partijdigheid creëren, kunnen
voorhanden zijn wanneer door een magistraat, die zelf niet rechtstreeks over de
voorliggende zaak dient te oordelen, uitspraken zijn gedaan die het vermoeden van
onschuld van een beklaagde schenden, wanneer de werkelijke betekenis van de
gebruikte bewoordingen geen twijfel over de schending van het vermoeden van onschuld
laten bestaan, wanneer de uitlatingen plaatsvonden op een ogenblik waarop er in de
strafprocedure nog geen definitieve uitspraak werd gedaan, wanneer de
mediabelangstelling van die aard is dat de uitlatingen bij de beklaagde en de publieke
opinie een ruime weerklank hebben gekregen en wanneer de hiërarchische positie van
de betreffende magistraat van die aard is dat bij de beklaagde en de publieke opinie
minstens de indruk kan bestaan dat de rechters die daadwerkelijk over de zaak zouden
oordelen, hierdoor mogelijk zouden kunnen zijn beïnvloed, zonder dat een concrete
beïnvloeding dient te worden aangetoond.
193. Wanneer een beklaagde uitdrukkelijk aangeeft dat hij, ten gevolge van bepaalde feiten
en/of omstandigheden die zijn vermoeden van onschuld in de hierboven omschreven
omstandigheden schenden, twijfels heeft omtrent de onpartijdigheid van alle hoven van
beroep, evenals van het Hof van Cassatie, dan zijn noch de procedure van de wraking,
noch de procedure van de verwijzing van de ene rechtbank naar de andere rechtbank de
geëigende procedures om aan deze twijfels en de bestaande schijn van partijdigheid te
verhelpen, daar de instelling van elk van deze procedures zou betekenen dat een rechter,
126