VERZOEKSCHRIFT

305. In casu werd Verzoekster tijdens geen enkele van haar verhoren door haar raadsman
bijgestaan. Voorafgaand aan haar verhoren werd door de verhoorders niet gewezen op
haar recht om tijdens het verhoor door haar raadsman te worden bijgestaan, en evenmin
heeft ze van dit recht afstand gedaan.
9191/1288432.1
Dit was dus evenmin het geval bij de aanvang van haar verhoren d.d. 23 maart 2009, in
de voormiddag door eerste voorzitter-onderzoeker Heimans, en in de namiddag door
hulpofficier Beeckman.
In het raam van haar verweer voor het Hof van beroep te Gent, had Verzoekster aldus
uitdrukkelijk opgeworpen dat een eventuele schuldigverklaring voor de haar ten laste
gelegde feiten geenszins op voornoemde verhoren en stukken zou mogen worden
gebaseerd (zie pagina’s 67 en 68, randnummer 144 van de regelmatig neergelegde
syntheseconclusie van Verzoekster).
Ter zake heeft ze ook uitdrukkelijk doen gelden dat ze zich op het ogenblik van haar
verhoren in een kwetsbare positie bevond, daar ze in die periode in een zwakke
gezondheid verkeerde en het slachtoffer van een karaktermoord was (zie pagina 62,
randnummer 135 van de regelmatig neergelegde syntheseconclusie van Verzoekster).
306. Niettemin werd de schuldigverklaring van Verzoekster uit hoofde van feit 2 uitsluitend,
minstens hoofdzakelijk gesteund op deze verklaringen, evenals op de stukken die
Verzoekster ter gelegenheid van deze verhoren aan de verhoorders heeft overhandigd.
In casu verklaart het arrest van het hof van beroep van Gent dd. 14 september 2011
Verzoekster inderdaad schuldig aan het haar ten laste gelegde feit 2, op basis van de
volgende overwegingen (eigen nadruk):
“Door C.S. werd op 9 december 2008 via elektronische weg aan eremagistraat N.D. een
tekst overgemaakt. Deze tekst wordt door de verdediging omschreven als een
werkdocument, dat zij aan N.D. overmaakte voor taalkundige controle. C.S. verklaarde
hierover op 23 maart 2009: “ (…) zoals ik eerder verklaarde, had P.B. mij laten weten op
8 december 2008 dat ik slechts over 24 uren beschikte om een ontwerp van arrest te
maken wat betreft schijn van recht, wat op zich reeds een onmogelijke opdracht was.
Daarenboven had M.S. op de bijeenkomst van maandag 8 december 2008 haar irritatie
geuit ten aanzien van druk- en spellingsfouten in mijn tekst (bewijs daarvan is te vinden in
mijn e-mail van 8 december 2008, 23.17 uur aan P.B. en mezelf). De taak van M.S.
bestond erin de tekst die wij op maandag 8 december hadden bereikt, te finaliseren. Dus,
ik heb, totaal uitgeput, op dinsdag 9 december 2008 aan N.D. gevraagd of zij mijn tekst
wou herlezen, die af was, met het oog op toilettage van taal (…). Ik besef uiteraard dat dit
initiatief, namelijk hulp vragen aan mevrouw D. om een tekst qua taal te verbeteren,
vragen kan doen rijzen omtrent mijn beroepsgeheim in die mate dat mevrouw D. (geen)
magistraat (in functie) meer is. Toch had ik niet het gevoel iets verkeerd te doen maar
wou ik het hoofd bieden aan de belaging gezien de houding van mijn collega’s. De ene
gaf mij maar 24 uur tijd om mijn project op te stellen, hetgeen roekeloos is, de ander was
195