ESK‹ TÜRK EDEB‹YATINA G‹R‹fi: B‹Ç‹M VE ÖLÇÜ

146
Eski Türk Edebiyat›na Girifl: Biçim ve Ölçü
Bu gice leflker-i hâb ile hayli ceng old›
Fezâ-y› dîde sipâh-› siriflke teng old›
***
Kabiliyyet olmay›nca neylesün insâna ders
Kabiliyyetsiz olanlar derk ider her fley’i ters
***
Akçasuz kalsan sana dar gelmifl olsa rûy-› arz
‹steme bir kimseden bir fley sak›n sen alma karz
***
Bir mürüvvet sâhibi bir fley sana eylerse bahfl
Hem teflekkür eyle hem de lutf›n› it kalbe nakfl
***
Kâmil olmakl›kda en evvelki flart
Eylemekdür lây›k›yla nefsi zabt
***
Cidde sa’y it olmasun kârunda haflv
Âdemi berbâd ider çün lehv ü la¤v
3. Kafiye-i mü’essese
Örnek beyitlerdeki te’sîs, dahîl, dahîlin harekesi ve revîler koyu harflerle gösterilmifltir.
Sak›n nâ-dâna izhâr eyleme esrâr› ey dânâ
Sükût it nezd-i câhilde hamûfl ol sen kitâb-âsâ
***
Zemân oldukca tahsîle müsâ’id
An› fevt itme tahsîl it fevâ’id
Aç›klama: ‹lk m›srada dahîl “ayn”, ikinci m›srada “hemze”dir.
***
Hudâ’nun hikmeti her fley’de zâhir
Fakat ekser kifli derkinde kas›r
***
Yetîmi lutf-› ihsânunla eylersen nüvâzifl
Verür Rezzâk-› âlem r›zk›na pek çok küflâyifl
***
H›yânet ehlini korkakl›¤›ndan bil sen ey ârif
Meseldür çünki derler her olan hâ’in olur hâ’if
Aç›klama: ‹kinci m›srada dahîl hemzedir.
***
Sen e¤er cümle umûrunda olursan sâd›k
Seni mes’ûd ider elbette Cenâb-› Hâl›k
***
Cihândur bu degül bir âdeme âher müflâkil
Kimi kās›r kimi kâmil olur misl-i enâmil
***
Aflkun yol›nda cân heves eyler ticârete
Hûnî gözün gözetmifl an› geldi garete
***
Bir söz dedi cânân ki kerâmet var içinde
Dün giceye dâ’ir bir iflâret var içinde