Nr 611, kwiecień 2006 - Znak

KALONYMOS SZAPIRA
jej pierwotnej doskonałości następuje tylko wówczas, gdy niepoznawalny
aspekt Mah zostaje w pełni odsłonięty.
O wersecie Rdz 1, 16 czytamy w Talmudzie (Chullin 60b):
„I uczynił Bóg dwa wielkie światła: większe światło (…) i mniejsze światło”.
Oto księżyc rzekł do Świętego Błogosławionego: „Władco wszechświata!
Czy to być może, aby dwaj królowie nosili jedną koronę?”. Na co Bóg odrzekł
księżycowi: „A więc idź i zmniejsz się”.
Księżyc – Malkut (Królestwo), proponując równość między pięcioma
wyższymi sefirot [poziomu] ze‘ejr (Małych Twarzy), wprowadził
skazę 18 . Chciał, by go poznano, ale w odpowiedzi usłyszał
„a więc idź i zmniejsz się”, ponieważ utrwalenie skazy zmuszało księżyc
do odrzeczenia się własnych pragnień. Musiał on stać się niepoznawalny,
aby wejść na poziom Mah (Co). Podobnie jest z człowiekiem,
który po długim praktykowaniu kultu i studiów nad Torą
uświadamia sobie, że niczego nie praktykował i niczego nie zrozumiał.
Jak to mówi święty Zohar: „Co wiesz? Co zobaczyłeś? Wszystko
jest równie tajemnicze jak przedtem”. Taka osoba staje się naocznym
objawieniem Koach Mah (Mocy „Co”). [Mądrość to po hebrajsku
chochmah; cztery hebrajskie litery składające się na słowo chochmah
– chet, kaf, mem i he – można ułożyć w nowym porządku, tak by dały
słowa Koach Mah, znaczące właśnie Moc „Co”]. Człowiek uświadamiający
sobie, że nie wie nic, staje się objawieniem sefiry Chochmah
(Mądrości), które jest Koach Mah, Mocą „Co”. Jest to, jak dobrze
wiadomo, objawienie chochmy najwyższej [Boskiej] w łonie niższej.
Malkut, świat Mah, jaki wszyscy zamieszkujemy, znany jest także jako
niższa chochmah. Stąd znany kabalistyczny aforyzm „Ojciec ustanawia
Córkę”, tzn. Chochmah (Mądrość) = Malkut (Królestwo).
Król Dawid był wzorcem Malkut i, jak mówi nam Talmud, jeśli
szczególnie lubił jakiś psalm, zaczynał go i kończył tym samym zwrotem.
Znaczy to, że, jak powiedzieliśmy wcześniej, tikkun (przywrócenie)
sefiry Malkut następuje tylko wówczas, gdy niepoznawalny
aspekt Mah zostaje w pełni odsłoniety; ilekroć więc Dawid zabierał
się do udoskonalania świata, początek i koniec jego psalmów musiał
104
18
Może jest to aluzja do fazowego „chudnięcia” księżyca.