Nr 611, kwiecień 2006 - Znak

108
KALONYMOS SZAPIRA
będzie Błogosławiony, poniekąd dźwiga je razem z nami, jak to napisano:
„Będę z nim w strapieniu” (Ps 91, 15). I nie tylko z tej myśli,
lecz również z drugiej, dodatkowej refleksji: pewien rodzaj cierpienia
znosimy indywidualnie, za własne grzechy; są też udręki miłości,
które nas zmiękczają i oczyszczają. Wtedy Bóg po prostu cierpi razem
z nami. Ale jest też cierpienie, które my po prostu znosimy, by
tak powiedzieć, razem z Nim – po to, by uświęcić Imię Boga. Podczas
liturgii z okazji postów i wielkich świąt mówimy: „Ojcze nasz,
Królu nasz, pamiętaj o tych, których zamordowano ze względu na
Twe Święte Imię”. Zamordowano ich poniekąd dla Niego i gwoli
uświęcenia Jego błogosławionego Imienia. Podczas liturgii z okazji
Święta Namiotów mówimy: „Hosanna, ocal tych, którzy dźwigają
Twoje brzemię, Hosanna”; wszak Żydzi niosą Jego brzemię. W istocie
cierpimy głównie ze względu na Boga, więc takie właśnie cierpienie,
przez wzgląd na Niego, uszlachetnia nas i wynosi wysoko. Właśnie
stąd możemy zaczerpnąć bodaj nieco otuchy.
Słowa liturgii mówią: „Hosanna, ocal tych, co znają lęk przed
Tobą, Hosanna. Hosanna, ocal tych, którzy są policzkowani, Hosanna.
Hosanna, ocal wydanych na chłostę, Hosanna. Hosanna, ocal
tych, którzy niosą Twoje brzemię, Hosanna”. Słowa „tych, co znają
lęk przed Tobą” oznaczają ludzi, którzy poznają całą Torę i o których
napisano: „aby was pobudzić do bojaźni przed sobą” (Wj 20,
20). Jak możliwe jest studiowanie, gdy jesteśmy „policzkowani” czy
też „wydani na chłostę”? Możliwe jest dlatego, że Izrael wie, iż „niesie
Twoje brzemię”, skąd może zaczerpnąć nieco otuchy.
Jak możemy orzec, czy cierpimy tylko z powodu naszych grzechów,
czy też po to, by uświęcone było Imię Boga? Patrząc uważnie,
czy nasi wrogowie męczą nas ot tak, zwyczajnie, czy też nasze męczarnie
są następstwem ich nienawiści do Tory. Odnośnie do rozporządzenia
Hamana Talmud (Megilla 12a) zapytuje: „Czym Żydzi
w obecnym pokoleniu zasłużyli sobie na unicestwienie? Otóż tym,
że wzięli udział w uczcie wydanej przez owego nikczemnika [króla
Ahaswerusa]”. Odnośnie jednak do dekretów wydanych przez Greków
przeciwko Żydom, w opowieści o cudzie chanukowym, Talmud
nie stawia pytania „czym sobie zasłużyli”, mimo iż wymordowanych
zostało wiele tysięcy Żydów, prawie cała Ziemia Izraela zo-