Nr 611, kwiecieÅ 2006 - Znak
Nr 611, kwiecieÅ 2006 - Znak
Nr 611, kwiecieÅ 2006 - Znak
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
TEMAT MIESIĄCA<br />
Żydzi radowali się głównie tym, że zostali ocaleni przed unicestwieniem,<br />
nie zaś widokiem Mordechaja przyodzianego we wspaniałe,<br />
błękitne szaty królewskie. Dlaczego pieśń mówi najpierw o radości<br />
na widok Mordechaja odzianego w królewskie błękity, a dopiero<br />
potem: „Stałeś się na zawsze ich wybawieniem i ich nadzieją<br />
w każdym pokoleniu”?<br />
Psalm 102 rozpoczyna się słowami: „Modlitwa utrapionego, gdy<br />
upada na duchu i wylewa skargę swoją przed Panem”. Sens jest taki.<br />
Kiedy ktoś doznaje, Boże zachowaj, lekkich cierpień, może potrafi<br />
ukryć je w sobie. Nie są bardzo wielkie, więc może owinąć się wokół<br />
nich i w sobie je osaczyć. Gdy jednak cierpienie wzrasta i osiąga punkt,<br />
w którym nie może on już go osaczyć i zawrzeć w sobie, nie jest też<br />
w stanie utrzymać go w ukryciu, a więc musi ujawnić je w słowach,<br />
w płaczu bądź krzyku.<br />
Gdyby – Boże uchowaj! – cierpienia miały rosnąć dalej, doznający<br />
ich człowiek może znaleźć się w punkcie, w którym udręki osaczają<br />
go i one owijają się wokół niego, jak w wersecie „Osaczył mnie<br />
i nagromadził wokół jadu i goryczy” (Lm 3, 5).Taki jest sens słów<br />
„Modlitwa utrapionego…” (Ps 102). Gdy całe jestestwo utrapionego<br />
spowite jest w rozpacz i udrękę, zmuszony jest on wylać swą skargę<br />
przed Bogiem. Cała jego istota przelewa się w modlitwę, jak to mówi<br />
Psalm 22, 15: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? (…) Rozlany<br />
jestem jak woda”.<br />
Dokładnie na odwrót rzecz się ma z ulgą w cierpieniu. Kiedy Bóg<br />
ratuje kogoś z rozpaczliwego położenia, ten ktoś może swoje wybawienie<br />
pomieścić w sobie. Jeśli jednak wybawienie znacznie przekracza<br />
oczekiwania człowieka, otacza go zewsząd i spowija odkupienie.<br />
Dlatego w naszej liturgii (Jocer do Parszat ha-Chodesz) wymieniamy<br />
miesiąc Nissan jako miesiąc „objęty przez wybawienie”.<br />
Przyczyna tego jest bodaj następująca: O aurot (światłach) i sefirot<br />
(emanacjach) mówi się, że każde z nich zawiera Aur Penimi (Światło<br />
Wewnętrzne) i Aur Makif (Światło Otaczające). Światło Wewnętrzne<br />
jest o wiele mniejsze, więc może się zmieścić w naczyniu (keli).<br />
Światło Otaczające, jako o wiele większe i nie mieszczące się w naczyniu,<br />
wylewa się z niego i je spowija.<br />
Jak dobrze wiadomo, wszelkie wybawienie płynie do nas od Boga<br />
poprzez sefirot. Kiedy więc Bóg śle komuś zbawienie za pośrednic-<br />
89