Nr 611, kwiecień 2006 - Znak

TEMATY I REFLEKSJE
ba, żeby potem móc zstąpić w dół – na ziemię, do ludzi. To dotyczy
miłości między dwojgiem osób, ale także – a może nawet przede
wszystkim – relacji z Bogiem. Trzeba być zakorzenionym w kontemplacji,
ażeby „móc przejąć się do głębi potrzebami innych”.
„Kto chce dawać miłość – musi ją otrzymać w darze”. To ważne
zdanie pokazujące, że miłość jest darem – i odpowiedzią na dar.
„Bóg pierwszy nas umiłował”. Zgodnie z tym, co powiedziano
wcześniej, ta Jego miłość ma również charakter... erotyczny (o erosie
Boga pisał między innymi Pseudo-Dionizy Areopagita). Dobrze
wiedzą o tym mistycy: miłość Boża jest żarliwa, namiętna, domagająca
się wyłączności, „pożądająca” człowieka i pragnąca z nim zjednoczenia...
Bóg „kocha z całą pasją właściwą prawdziwej miłości”.
Zarazem jest w tej miłości wyraźny wymiar agape, miłości bezinteresownej
i przebaczającej, doprowadzonej aż do ofiary z siebie.
Najmocniej da on o sobie znać w osobie Jezusa Chrystusa:
...miłość, która przebacza, jest tak wielka, że zwraca Boga przeciw Niemu
samemu, Jego miłość przeciw Jego sprawiedliwości. (...) Bóg tak bardzo miłuje
człowieka, że sam, stawszy się człowiekiem, przyjmuje nawet jego śmierć
– po to, żeby żył człowiek: ten „kochanek Boga”. I żeby się odnalazł:
w miłości. Bowiem – jak pisał papież Jan Paweł II –
człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą,
jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli
nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją
(Redemptor hominis 10).
Odpowiedź na Boski dar miłości stanowi nasza – każdego z nas!
– miłość do braci (również tych, do których nie czujemy sympatii –
bo chrześcijańska miłość, przypomina Papież, nie jest uczuciem, lecz
postawą, pragnieniem dobra dla drugiego człowieka). Oto rdzeń
chrześcijaństwa:
Miłość Boga i miłość bliźniego łączą się w jedno – w najmniejszym człowieku
spotykamy samego Jezusa, a w Jezusie spotykamy Boga. (...) Miłość bliźniego
jest drogą do spotkania również Boga, a zamykanie oczu na bliźniego czyni
człowieka ślepym również na Boga.
149