Nr 611, kwiecień 2006 - Znak

TEMAT MIESIĄCA
swerusa”. Tam, jako wygnańcy w Persji, nie całkiem zasługiwaliśmy
na wybawienie. Jak wiemy z midraszu (Talmud, Megilla 12a), w owym
czasie kierowano wobec narodu żydowskiego wiele uzasadnionych
oskarżeń i wisiał nad nim – Boże zachowaj! – podpisany już i opieczętowany
wyrok śmierci. Żeby w ogóle jakoś ocaleć, musieliśmy być
całkowicie otoczeni i osaczeni. Dlatego wybawienie przyszło ze Światła
Otaczającego, którego oskarżenia ani kelipot nie mogą splamić ani
uszkodzić. Kiedy więc wybawienie do nas przyszło, okazało się znacznie
przewyższające nasze najpilniejsze potrzeby.
Taki jest sens słów „Lilia Jakuba radowała się i cieszyła, widząc
razem Mordechaja w królewskim błękicie, doznającego czci”. Żydzi
widząc, że tu, w świecie materialnym, Mordechaj nosi szaty wybawienia,
pojęli, że ze Światła Otaczającego idzie ku nim odkupienie.
Uradowali się, bo zrozumieli, że „Na zawsze będziesz ich wybawieniem
i nadzieją w każdym pokoleniu”. Innymi słowy, to wybawienie
było wieczne i przez wszystkie stulecia trwać będzie ich nadzieja.
Niezależnie od tego, czy pokolenie jest, czy też nie jest w pełni godne
odkupienia, historia purimowa zawarła w sobie obietnicę wybawienia
całego ludu żydowskiego, w każdym pokoleniu. Ponieważ
wybawienie w Purim przyszło od Światła Otaczającego, którego żadne
oskarżenie nie może zaćmić ani uszkodzić, trwa ono ciągle i zawsze
można z niego czerpać.
Parszat ha-Chodesz
14 marca 1942
Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem
roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego
miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu
(Wj 12, 1-4).
Dlaczego te dwa Przykazania – o ustanowieniu kalendarza księżycowego
i przygotowaniu jagnięcia na Paschę – zostały wydane jednocześnie?
Zdaniem rabbiego Szymona ben Gamaliela (Talmud, Pe-
91