Nr 611, kwiecień 2006 - Znak

KALONYMOS SZAPIRA
objawieniem Boga wobec nas.
Ponadto właśnie teraz – w miesiącu Elul, oznaczającym początek
sądnych dni (Din, sąd) – powiadamy: „Mój miły jest mój, a ja jestem
jego”.
Wa’era
17 stycznia 1942
Elohim (Bóg) rozmawiał z Mojżeszem i powiedział mu: „Jam jest JHWH.
Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako El Szaddaj (Bóg Wszechmocny),
ale imienia mego, JHWH, nie objawiłem im. […] Przeto powiedz synom
izraelskim: Ja jestem Pan (JHWH)! Uwolnię was od jarzma egipskiego
i wybawię was z niewoli” (Wj 6, 2-6).
W Talmudzie (Arachin 10b) mamy taką naukę: Raba bar Szila,
powołując się na rabbiego Matna i na autorytet Samuela, powiedział:
W świętej świątyni była magrefa (instrument muzyczny w kształcie szufli)
z dziesięcioma otworami, z których każdy wytwarzał dziesięć różnych rodzajów
muzyki. Pewien tanna 6 uczył: „była ona na jeden łokieć długa i na jeden
szeroka, i wystawał z niej uchwyt z dziesięcioma otworami. Każdy z otworów
wytwarzał sto rodzajów dźwięków, co dawało w sumie tysiąc melodii”.
Raszi (tamże 7 ) wyjaśnia, że magrefa była rodzajem kielni albo
szpadla, używanego w codziennym świątynnym obrzędzie terumat
ha-deszen (usuwania popiołów), podczas którego popioły na ołtarzu
ofiarnym zbierano, zmiatano w stos i usuwano. Postarajmy się zrozumieć:
dlaczego sprzęt do usuwania popiołów miał śpiewać – i to
nie po prostu śpiewać, lecz śpiewać tysiąc pieśni, czego zaiste żaden
inny instrument nie potrafi? W rzeczy samej z innych wzmianek o magrefie,
zawartych w Misznie (Tamid 3, 8), dowiadujemy się, że ten
instrument był tak głośny, iż słychać go było nawet w Jerychu.
Tosafiści w swych komentarzach do Talmudu (Arachin 10b) spierają
się z Raszim, dowodząc, że magrefa, była bębenkiem, a nie łopatą.
Spróbujmy jednak szukać sensu magrefy, przyjmując za Raszim, że
74
6
Tanna (aram.) to „nauczyciel”, „mistrz” w zakresie Miszny i Barajty.
7
W tym miejscu u Rasziego nie ma tego objaśnienia.