Nr 611, kwiecień 2006 - Znak

TEMATY I REFLEKSJE
Zbyt często zapominamy o tym, iż rzeczywistość świata wciąż
zaskakuje nas obszarami nieodkrytego jeszcze sensu. Każda religia
głosi, że taki głęboki sens istnieje. Odpowiada w ten sposób na zakorzenioną
w ludziach potrzebę sensu. Sens ten wymyka się jednak
naszym doktrynom. W jakiejś mierze każda z nich jest tylko przybliżeniem,
często zniekształcającym nieuchwytne bogactwo rzeczywistości.
Przeczuwamy tajemnicze głębie tej rzeczywistości, której nadajemy
różne nazwy, ale uchwycić tych głębi nie potrafimy. Już to
powinno czynić nas ostrożniejszymi, skromniejszymi i bardziej wyrozumiałymi
w naszych przekonaniach. Autentyczna wiara i nadzieja
nie ranią innych swoją zbytnią pewnością.
Często stawia się teologom zarzut, że mówią i piszą w taki sposób,
iż zagubieni w swoim życiu ludzie nie mogą ich zrozumieć. Abstrakcyjna
teologia nie stąpa po ziemi. Nie zasiada do stołu wraz
z grzesznymi ludźmi. Jest teologią dystansu, odległą od realiów codziennego
życia. Niełatwo nakłonić teologów do uprawiania teologii
bliskiej życiu. Podejmują przecież refleksję na wyższym poziomie
akademickiej systematyzacji, która chce uchodzić za naukową. Z takiej
aktywności naukowej są rozliczani w niezliczonych sprawozdaniach.
Teolog sam musi przekonać się do tego, że jego powinnością
jest być także blisko ludzi i ludzkich spraw. Wtedy inaczej spojrzy na
swoją rolę jako przyjaciela i pomocnika ludzi na drodze wiary i nadziei.
Motywy wiary i nadziei to niezbędny składnik ludzkiego życia.
Wystarczy mi jeden krok
Cieszę się, że dana mi została łaska odnalezienia swojej drogi na
rozległym polu teologii. Teolog powinien odznaczać się wyrazistym
obliczem. Moja droga to moja przygoda z nadzieją. Nigdy nie przeczuwałem,
że powiedzie mnie tak daleko w nieznane. Jestem przekonany,
że nie jest to jedynie wierność tematycznej obsesji. To przede
wszystkim życiowe umiłowanie – temat, którego nie zgłębi się nawet
w ciągu najdłuższego życia. Porzucić doświadczenie, które zostało
mi dane, byłoby znakiem niewiary i niewierności. To nieprawda, że
nie można napisać kilku książek na taki temat. Można. I to bez zbęd-
131