Nr 611, kwiecień 2006 - Znak

ZDARZENIA – KSIĄŻKI – LUDZIE
nerem, który w dużym stopniu na skutek naszych własnych win tego
partnerstwa był pozbawiony. Jest to również wspólna służba Bogu w czasach
tak zwanej „śmierci Boga” i szerzącego się nihilizmu wartości, który
tak wrósł w naszą kulturę, że już go często nie zauważamy. „Wbrew
temu, co myślą niektórzy chrześcijańscy krytycy Nietzschego – pisał Albert
Camus w Człowieku zbuntowanym – zamach na Boga nie był jego
zamysłem. Boga znalazł martwego w duszy epoki” 14 . Granica między
życiem a śmiercią wiary nie przebiega zatem między ateistami a wierzącymi.
W duszach tych ostatnich Bóg też często bywa martwy. By Go
ożywić, by umożliwić Mu zmartwychwstanie, trzeba Go przede wszystkim
ożywić w nas samych – przez modlitwę i kontemplację, przez uświęcanie
codzienności, przez wewnętrzną przemianę oraz przez autentyczny
dialog chrześcijan i Żydów, którego w historii chrześcijańskiej Europy
tak boleśnie i tak tragicznie brakowało przez wieki. Ożywić tak,
abyśmy – chrześcijanie i Żydzi – byli w stanie pójść nie tylko w myślach,
lecz całą duszą, za biblijnie brzmiącym głosem średniowiecznego żydowskiego
poety i mędrca Jehudy Halewiego, który w krótkim wierszu zawarł
całe błogosławieństwo Księgi:
Panie, gdzież Ciebie znajdę?
Wysokie i ukryte jest Twoje miejsce;
I gdzież nie znajdę Ciebie?
Świat pełen jest Twojej chwały.
Szukałem Twej bliskości,
Wołałem Cię całym swoim sercem,
I wychodząc Ci na spotkanie,
Znalazłem Cię idącego ku mnie.
KRZYSZTOF DOROSZ, ur. 1945, pisarz i eseista, wieloletni pracownik
Sekcji Polskiej BBC. Autor książek: Maski Prometeusza. Eseje konserwatywne
(1989) i Sztuka wolności. Eseje liberalne (2002).
14
Albert Camus, Człowiek zbuntowany, przeł. J. Guze, Warszawa 2002, s. 88.
173