Nr 611, kwiecień 2006 - Znak

TEMAT MIESIĄCA
być taki sam. Wysoko, na początku, są dwie sefirot najwyższe, Chochmah
i Binah, Mądrość i Inteligencja – Koach Mah (Moc „Co”) i Mi
(Kto). U dołu, na końcu, jest niższa sefira Malkut (Królestwo), osiągająca
doskonałość dopiero po odsłonięciu Mah (Co). Oto dlaczego
Dawid używał tego samego zwrotu do otwierania i zamykania.
Inna możliwość jest następująca. W Talmudzie (Pesachim 117a)
czytamy:
Dlaczego rozdziały nieraz zaczynają się od słów „Dawidowi psalm”, a kiedy
indziej „Psalm Dawidowy”? Zwrot „Dawidowi psalm” wskazuje, że Boża
Obecność spłynęła na niego, zanim jeszcze ułożył psalm, natomiast „Psalm Dawidowy”
wskazuje, że zaczął on układać ten czy inny psalm, a dopiero później
Boża Obecność spoczęła na nim.
Rozumie się, że gdy układał on psalm, zanim spłynęła nań Boża
Obecność, początek psalmu mógł być taki sam jak koniec, gdyż rozpoczął
się on bez Bożej Inspiracji. Jeśli jednak Boża Obecność spoczywała
na nim od samego początku, to początek psalmu był taki
sam jak koniec. Dlatego Dawid tak lubił ten psalm; przecież wówczas
cały rozdział był komponowany za Bożym Natchnieniem. Spoczywało
ono na Dawidzie od samego początku, toteż układał on
identycznie początek i koniec, skoro i początek, i koniec jednako były
przepojone duchem prorockim. Inaczej rzecz się miała z psalmami
rozpoczynającymi się bez Bożej Obecności, kiedy to Boża Obecność
spływała nań dopiero później. W takim razie początek i koniec nie
były tej samej jakości, więc Dawid nie dawał im zakończeń wiernie
odbijających początki.
Jeśli – jak oznajmia Talmud – wszędzie tam, gdzie napisano „Dawidowi
psalm”, Boża Obecność spoczęła na nim jeszcze przed rozpoczęciem,
początek i koniec tych rozdziałów zawsze powinien być
identyczny; tak wszakże nie jest. Wyjaśnienie może być następujące.
Tylko gdy Boża Obecność spływała na niego wskutek jego własnej
nabożności, po „rozbudzeniu jej od dołu”, Dawid istotnie nadawał
identyczny kształt początkowi i zakończeniu, bo w takiej sytuacji
również on był taki sam na początku i na końcu. Kiedy jednak Boża
Obecność przychodziła doń jako dar, bez uprzednich jego aktów
nabożnych, jako „wzbudzenie z Góry” – to wtedy nie był on w ta-
105